Slag bij Bouvines: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 52:
Op 23 juli was Filips II Augustus met zijn voorbereidingen voor de strijd klaar en vanuit [[Péronne (Somme)|Péronne]] aan zijn mars naar Vlaanderen begonnen. Op 25 juli stak hij de bij [[Bouvines]] gelegen brug over de [[Marque (rivier)|Marque]] over en legerde op de rechteroever. Filips bevond zich hiermee reeds op vijandig gebied, want het merendeel van Vlaanderen steunde hun graaf in zijn conflict met de koning. Op 26 juli kon Filips na een korte strijd [[Doornik]] binnentrekken. Keizer Otto IV, die intussen [[Valenciennes]] had bereikt, begon daarop op het Franse leger te letten en bereikte op de morgen van 27 juli het slechts zes mijl ten zuiden van Doornik gelegen [[Mortagne-du-Nord|Mortagne]]. Filips wou direct tot de aanval overgaan, maar werd door zijn raadgevers tot een terugtocht naar [[Rijsel|Lille]] omgepraat, waardoor voor hen de weg naar het Franse kernland zou open blijven.
[[Bestand:French_Knights_1214.jpg|miniatuur|Aangevoerd door hun koning marcheren de Franse ridders de vijand tegemoet (voorstelling uit de ''Chroniques de Saint-Denis'', 14e eeuw).]]
Om
Rond de middag van 27 juli 1214 stonden beide legers op 1,5 km breed front tegenover elkaar. Het was een zondag, een geheiligde kerkdag, een dag waarop al bijna 200 jaar de "[[Godsvrede]]" gold. Het vergieten van bloed was op zo'n dag evenzeer verboden als geslachtsgemeenschap en handel. Geestelijke hoogwaardigheidsbekleders waren in gevallen van overtreding van dit verbod ertoe gemachtigd de [[excommunicatie]] over de vredebrekers uit te spreken. De Engelse kroniekschrijver [[Roger van Wendover]] vermeldt dat de graaf van Boulogne zijn bondgenoten een strijd op deze dag zou hebben afgeraden, opdat ze zich niet aan de bezoedeling van deze dag schuldig zouden maken door mensenmoord en bloedvergieten.<ref>Roger van Wendover, ''Chronica'' III, pp. 288-289, Minstreel van Reims, ''Chronica'' p. 538, Anonieme kroniekschrijver van Béthune, ''Chronique français des rois de France'', p. 768.</ref> De keizer zou hem zijn bijgevallen, maar zich uiteindelijk toch door de godslasterlijke [[Hugo van Boves]] tot de strijd hebben laten overhalen.
|