Vechtscheiding: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
Men spreekt van '''vechtscheiding''' of '''conflictscheiding''' wanneer een [[echtscheiding]] of relatie-beëindiging gepaard gaat met bewuste (in)acties met de bedoeling de ex-partner of de band die deze ex-partner heeft met gezamenlijke kinderen schade toe te brengen.
 
Vechtscheidingen kunnen zeer lang duren. Dit wordt mede gedreven door lange doorlooptijden van gerechtelijke procedures rondom bijvoorbeeld omgang en gezag. Daarnaast is er een praktische afwezigheid van mogelijkheden om bijvoorbeeld niet-nakomingen van vastgestelde en bekrachtigde omgangsregelingen duurzaam af te dwingen. Dwangregelingen worden slechts zeer zelden opgelegd. Indien deze wel worden opgelegd dan nog is dit geen garantie dat bij een opvolgende procedure de dwangregeling opnieuw wordt opgelegd. Ook niet indien uit de historie aannemelijk wordt dat de kans groot is dat de niet-nakomende ouder recidiveert. De afwezigheid van effectieve sancties voor de niet-welwillende/tegenwerkende ouder kan ertoe leiden dat er voor de welwillende/meewerkende ouder een financiële en emotionele slijtageslag ontstaat. Dit wordt versterkt omdat het in het familierecht gebruikelijk is dat elke partij zijn/haar eigen (advocaat)kosten draagt. Kostenveroordelingen worden zeer zelden opgelegd. Er is nader uitspraken-onderzoek van de rechtspraak nodig om over de kwantitatieve en kwalitatieve aspecten van vechtscheidingen uitspraak te kunnen doen. Dit onderzoek iswordt echterbemoeilijkt zeer lastig omdatdoordat slechts een zeer minimaal aantal gerechtelijke uitspraken door De Rechtspraak wordt gepubliceerd. Er is momenteel één onderzoek bekend dat zich hier op richt.
 
== Tips hoe een vechtscheiding te doorstaan ==
Regel 12:
*Houd rekening met een zeer lang en kostbaar (juridisch) traject. Focus op de opbouw van een (financieel) stabiele basis en de positieve opbouw van het leven na de scheiding.
 
== Voorbeelden van conflictgebeurtenissen binnen vechtscheidingen==
*Het weigeren van de erkenning van het kind.
*De scheidende partners kunnen elkaar de [[ouderlijk gezag|voogdij]] over de kinderen via allerlei juridische procedures proberen te ontnemen, niet zozeer om zelf voor de kinderen te kunnen zorgen, maar om het de ander niet te gunnen. Het getouwtrek geeft dan [[loyaliteitsmisbruik|loyaliteitsproblemen]] bij de kinderen.
*Het weigeren van gezamenlijk gezag of het trachten te verminderen van de gezagspositie van de andere ouder.
 
*Het op achterstand trachten te zetten van de andere ouder (die niet het hoofdverblijf heeft) voor wat betreft de contacttijd / omgang met de gemeenschappelijke kinderen. Het opzettelijk vertragen van een uitbreiding van de contacttijd tussen het kind en de ouder die niet het hoofdverblijf heeft.
*Het niet-nakomen van de omgangsregeling of andere afspraken uit een ouderschapsplan of vaststellingsovereenkomst.
*Het zwartmaken van de andere ouder/ex-partner bij de eigen kinderen, derden en instanties. Het doen van valse meldingen of aangiften bij politie/justitie of jeugdzorg-instanties.
*Het via eindeloze juridische procedures financieel uitputten van de andere ouder indien deze niet over gefinancierde rechtsbijstand beschikt.
*Financieel kan men trachten de inboedel 'te stelen' (hoewel [[diefstal]] tussen echtgenoten wettelijk niet bestaat), of de rekeningen nog snel te plunderen, onbetaalbaar hoge [[alimentatie]]gelden of [[onderhoudsgeld]]en te vragen. Anderzijds kan de alimentatieplichtige partner zich opzettelijk constant aan de verplichting onttrekken of zelfs naar een land verhuizen waar de verplichting niet inbaar is. In het uiterste geval kan men de '[[tactiek der verschroeide aarde]]' toepassen door opzettelijk ervoor te zorgen dat men financieel niet tot betalen in staat is, of (te dreigen) [[schuldsanering]] met [[nihilstelling]] aan te vragen.
 
*Het inschakelen van een [[privédetective]] om de partner te bespioneren in de hoop belastende gegevens te verkrijgen.
 
*Het zwartmaken van de andere partij bij de eigen kinderen, vrienden, collega's, familie en buurtbewoners is een beschadiging die eerder valt onder "[[psychologie|psychologische]]" oorlogsvoering met vooral emotionele gevolgen. Dit zwartmaken geschiedt ook vaak onbewust omdat men zijn of haar hart wil luchten. In extreme gevallen kan een partner ook de kinderen opzetten om tegen de andere partner klacht in te dienen wegens (seksueel) misbruik.
 
*Het boycotten van het bezoekrecht aan de kinderen door de andere partner.
 
*Het via eindeloze juridische procedures financieel uitputten van de andere ouder indien deze niet over gefinancierde rechtsbijstand beschikt.
 
*Het doen van valse meldingen of aangiften bij politie/justitie of jeugdzorg-instanties.
 
== Zie ook ==