Vrijheid van geweten: verschil tussen versies

In de [[Spaanse Nederlanden|Nederlanden]] werd in [[1579]] in artikel 13 van de [[Unie van Utrecht (1579)|Unie van Utrecht]] al een vorm van gewetensvrijheid vastgelegd. Alleen het houden van openbare erediensten was beperkt, en mocht uitsluitend worden uitgeoefend door de [[Nederduitse Gereformeerde Kerk (later Nederlandse Hervormde Kerk)|Nederduitse Gereformeerde Kerk]] (de staatskerk). Hoewel de Unie aanvankelijk protestant was, mochten ''goedwillende steden en gewesten die katholiek wensten te blijven'' zich volgens een nadere verklaring gewoon aansluiten.<ref>Encarta - Encyclopedie (1993-2002) ''Utrecht, Unie van [geschiedenis]''. Microsoft Corporation/Het Spectrum.</ref>. Daarmee was er geen godsdienstvrijheid, maar wel gewetensvrijheid. Individuele personen werden niet geacht tegen hun geweten in een bepaalde religieuze overtuiging aan te nemen. In andere delen van Europa diende men zich strict naar de religie van de vorst te voegen, een principe dat ''[[Cuius regio, eius religio]]'' genoemd wordt. Calvinisten uit [[Frankrijk]] ([[Hugenoten]])zouden dan ook later naar de Nederlanden vluchten.