Zijlijn: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
[[Afbeelding:Atlantic cod.jpg|thumb|right|270px|De zijlijn is te zien als een streep op de lichaamszijde van sommige vissoorten, zoals hier bij een [[kabeljauw]].]]
[[Bestand:LateralLine Organ.jpg|thumb|270px|Doorsnede door het zijlijnorgaan]]
 
De '''zijlijn''',<ref name="Kamer1975">Kamer, J.C. van de, Kipp, P.J. & Lambert, J.G.D. (1975). ''Handleiding zoölogisch practicum vertebraten.'' (11de druk). Utrecht: Oosthoek, Scheltema & Holkema.</ref> '''laterale lijn''' of '''linea lateralis''' is een [[zintuig]] bij [[vissen (dieren)|vissen]] waarmee bewegingen en trillingen in het omringende [[water]] waargenomen kunnen worden. De zijlijn is over het algemeen zichtbaar als een smalle lijn over de lengte van de vis, vanaf de kieuwdeksels tot aan de staartbasis.
Regel 15 ⟶ 16:
Het zijlijnorgaan helpt de vis om botsingen te vermijden, om zich ten opzichte van de waterstroom te oriënteren, en om prooien te lokaliseren. Blinde grottenvissen hebben bijvoorbeeld rijen neuromasten op hun kop, die blijkbaar worden gebruikt om voedsel precies te lokaliseren zonder dat daarbij gezichtsvermogen nodig is. [[Killivissen|Killivisjes]] zijn in staat om met hun zijlijnorgaan de rimpels te voelen die worden veroorzaakt door worstelende insecten die in het water zijn gevallen. Voor de aanval blijkt dit orgaan echter niet nauwkeurig genoeg en vissen zoals [[haaien]] zullen gebruikmaken van hun andere organen zoals de [[ampullen van Lorenzini]] om hun aanval succesvol uit te voeren. Experimenten met [[pollak]] hebben aangetoond dat de zijlijn ook een belangrijke rol speelt bij scholingsgedrag van vissen.
 
[[Image:PikeHead.JPG|350px270px|right|thumb|Op deze snoekenkop zijn de zintuigporiën goed zichtbaar. Foto: Piet Spaans]]
 
==Literatuurverwijzingen==