Titan IV: verschil tussen versies

De Titan IVB is was de laatste en tevens grootste onbemande draagraket in gebruik bij de US Air Force. Voor de aandrijving van de eerste en tweede trap werd gebruikgemaakt van dezelfde vloeibarebrandstofmotore als bij de Titan IVA. Deze LR-87-11A en LR-91-11 werkten op brandstof [[Aerozine 50]] en [[oxidator]] [[Distikstoftetraoxide|stikstoftetraoxide]] in onafhankelijke tanks. Tijdens de lancering zorgden twee vastebrandstofmotoren voor aanvullend vermogen. De eerste Titan IVB werd op [[23 februari]] [[1997]] gelanceerd. Hij was gebaseerd op de Titan III en de Titan IVA. Het belangrijkste verschil tussen de Titan IVA en de Titan IVB was dat de stalen UA1207 side-boosters van ''Chemical Systems Division'' werden vervangen door USRM-boosters die van lichtere composiet materialen waren gemaakt. Deze nieuwe krachtiger vastebrandstofmotoren werden door ''Hercules'' geproduceerd. Op Cape Canaveral moest voor de Titan IVB een nieuwe hangar worden gebouwd waar de grotere side-boosters aan de eerste en tweede trap konden worden gemonteerd. Het Solid Motors Assembly Building (SMAB) dat voor de Titan III en Titan IVA werd gebruikt was namelijk niet groot genoeg dus werd werd de Solid Motors Assembly and Readyness Facillity gebouwd.