Johan van Nassau-Idstein: verschil tussen versies

Kort daarna werd het bezit van de broers bedreigd door het [[Restitutie-edict (1629)|restitutie-edict]] van 2 maart 1629, toen de [[keurvorst]]en van [[keurvorstendom Mainz|Mainz]] en [[keurvorstendom Trier|Trier]] aanspraak maakten op de sinds het [[Verdrag van Passau]] (1552) geconfisqueerde kerkgoederen. Op 7 juli 1629 besliste het [[Rijkskamergerecht]] in het geschil tussen [[Opper-Lotharingen|Lotharingen]] en Nassau dat stad en kasteel [[Sarrewerden|Saarwerden]], [[Bouquenom|Bockenheim]] en [[Vibersviller|Wiebersweiler]] als lenen van [[Prinsbisdom Metz|Metz]] aan Lotharingen gegeven zouden moeten worden,; de rest van het graafschap zou bij Nassau moeten blijven. De hertog van Lotharingen nam echter onmiddellijk bezit van het hele [[graafschap Saarwerden]] en de voogdij Herbitzheim in beslag. Willem Lodewijk begaf zich naar de vorstendag te [[Regensburg (stad)|Regensburg]] en verkreeg op 23 juli 1631 de keizerlijke [[Leen (feodalisme)|belening]] (hoewel hij had geweigerd zich bij de [[Katholieke Liga (1609)|Katholieke Liga]] aan te sluiten of er troepen voor beschikbaar te stellen).

Johan stond in 1631, samen met zijn broer Willem Lodewijk, hun gezamenlijk deel (¼) van de ''[[Esterau]]'' af aan de Ottoonse Linie en verkreeg daarvoor het deel van [[Altweilnau]] dat de Ottoonse Linie bezat.<ref name="huberty" /> Op 24 november 1632 stierf de jongste broer Otto en op 11 december werd Ernst Casimir meerderjarig. In 1634 schikten de broers Nassau in [[Frankfurt am Main|Frankfurt]] met de [[heren van Geroldseck]] over hun eigendomsrechten op [[Lahr/Schwarzwald|Lahr]].