Islam: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door Poepmetkaasenworst (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Drüfft
k dubbel lidwoord, replaced: ISBN 90-430-0845-1 → {{ISBN|90-430-0845-1}} (15), de de e → de e met AWB
Regel 16:
Volgens de islamitische traditie wordt Mohammed ([[570]]-[[632]]) gezien als de laatste in een reeks van [[profeet|profeten]]. Tijdens de laatste tweeëntwintig jaar van zijn leven, vanaf zijn veertigste, zou Mohammed openbaringen hebben gekregen van God die aan hem werden doorgegeven door de [[aartsengel Gabriël]] waarin hij werd opgeroepen het [[Geloven (gedrag)|geloof]] van [[Adam (profeet)|Adam]] en [[Ibrahim (profeet)|Abraham]] opnieuw te introduceren. Voor moslims is de islam dan ook de oorspronkelijke religie zoals geopenbaard aan Abraham, [[Musa (profeet)|Musa]] (Mozes), Isa (Jezus) en andere islamitische [[Profeet|profeten]]. De boodschappen in deze openbaringen, bekend als de Koran, werden gememoriseerd en opgeschreven door zijn volgelingen. In totaal noemt de Koran 25 profeten, maar Mohammed wordt in de islam doorgaans beschouwd als de laatste profeet, "[[Zegel der Profeten]]", die de geschiedenis van de doorlopende [[Openbaring (concept)|openbaring]] van Gods wil heeft afgesloten. De islam is voor moslims de vervolmaking van de [[Monotheïsme|monotheïstische]] religie van God.
 
Gedurende de periode dat Mohammed in [[Mekka]] predikte, drong hij er hen op aan om te stoppen met hun polytheïsme en slechts één God te aanbidden. Hoewel sommigen zich bekeerden tot de islam, werden Mohammed en zijn volgelingen vervolgd door het stadsbestuur. Na twaalf jaar van vervolging van de moslims onder Mohammed door de Mekkanen vertrokken de eersten naar de stad [[Medina (Arabië)|Medina]] (de zogenaamde [[Hidjra|Hijra]]) waar ze een islamitisch bestuur vestigen. Daar werd de de eerste islamitische umma (gemeenschap)opgericht door Mohammed. Die gemeenschap was niet alleen religieus maar was ook politiek. De Mekkanen blijven echter in conflict met de moslims en deze situatie eindigt pas wanneer Mohammed in [[629]] Mekka gewapenderhand verovert. Wanneer hij in 632 op tweeënzestigjarige leeftijd sterft heeft hij de Arabische stammen van Arabië zowel politiek als religieus verenigd.
 
=== Historisch-wetenschappelijke visie ===
Regel 64:
[[Islamologie|Islamologen]] als [[Urbain Vermeulen]] beschrijven daarom de islam eerder als een [[Rechtsstelsel|rechtssysteem]] dan een godsdienst omdat in die gebieden waar de islam zich heeft kunnen vestigen als meerderheidsgodsdienst er nooit een [[dichotomie]] heeft bestaan tussen [[religie]]us-[[eschatologie|eschatologische]] en [[ethiek|ethisch]]-[[recht|juridische]] aspecten.
 
Moslims geloven (evenals veel [[christen]]en en [[joden]]) in het bestaan van door God geschapen [[engel]]en, dienaren van God. De islam kent vier [[aartsengel]]en en miljoenen [[beschermengel]]en. Ook geloven moslims traditioneel dat naast elk mens twee engelen zitten: één aan de rechterkant die zijn goede daden en woorden noteert, de ander aan de linkerkant om zijn [[zonde]]n op te schrijven. De Koran leert ook dat de [[satan|duivel]], ''Iblis'' of ''[[Shaitan]]'', een [[Djinn (mythisch wezen)|djinn]] is.<ref>''Islam voor Dummies'', Malcom Clark, Uitgeverij Addison Wesley, 2004, blz. 52, {{ISBN |90-430-0845-1}}</ref> In tegenstelling tot de andere engelen buigt hij niet voor [[Adam (profeet)|Adam]]<ref>[[Soera Al-Hidjr]] 30-31</ref> Verder kent de islam vergelijkbaar met [[Animisme (religie)|animistische religies]], mannelijke en vrouwelijke geesten of geestelijke wezens, de ''djinns''. Deze wezens spelen een grote rol in het dagelijks leven van aanhangers van de z.g. [[volksislam]]. Hierin spelen [[bijgeloof]], [[magie]] zoals het [[boze oog]] een belangrijke rol.
 
Hoewel djinns andere wezens zijn dan mensen zitten ze volgens de islam in dezelfde positie als de mensen. Ze hebben de keus om God al of niet te volgen. Onder hen bestaan daarom dus ook [[moslim]]s en [[Islamitische visies op niet-moslims|niet-moslims]]. Net als in het christendom en jodendom geleerd wordt zijn de [[Geest|geestelijke wezens]] die God niet willen volgen bekend als kwade geesten of [[demon]]en.
Regel 86:
"Kufr" betekent in het Arabisch 'ongeloof, ontrouw', "kafara" betekent 'bedekken, verbergen; ongelovig zijn'. In de Koran wordt het woord "kafr" gebruikt om te refereren aan mensen die de realiteit van Gods heerschappij en autoriteit ontkennen of verbergen. In de islam worden er verschillende gradaties van kafr onderscheiden met verschillende onderliggende redenen, variërend van arrogantie en koppigheid tot [[hypocrisie]].<ref>[http://www.sunnahonline.com/ilm/aqeedah/0038.htm Types of Kufr (Disbelief)]</ref>
 
Een [[ongelovige]] wordt in de Koran een ''[[kafir|kāfir]]'' genoemd. Een ''kāfir'' verwijst naar iemand die ondankbaar is jegens God.<ref>Hans Wehr, A Dictionary of Modern Written Arabic {{ISBN |0-87950-001-8}}</ref> Ook [[Satan#In de islam|Satan]] wordt in de Koran een kafir genoemd, terwijl hij zojuist nog met God gesproken had.<ref>De Koran, in de vertaling van prof. dr. J.H. Kramer, bewerkt door drs. A. Jaber en dr. J.J.G Jansen, uitgeverij de Arbeiderspers, 2003, blz. 5, {{ISBN |90 295 2550 9}}</ref> Doorgaans wordt met ''kafir'' iemand bedoeld die het bestaan van God ontkent, ook wel [[shirk]] genaamd. [[Mensen van het Boek]] vallen hier niet onder, ondanks de voor moslims moeilijk aanvaardbare [[drie-eenheid]]. [[Jezus (historisch-kritisch)|Jezus]] (''Isa'') wordt door de islam wel als belangrijke profeet erkend, maar niet als [[zoon van God]].
 
Veel moslims kennen een sterke afhankelijkheid van [[qadar|het lot zoals God dat beschikt]] (''[[insha'Allah]]'', zoals God het wil), zowel [[Goed en kwaad|goed als kwaad]]. De islam leert hun echter alles te doen wat in hun vermogen ligt om het kwade af te wenden, en pas daarna op God te vertrouwen. Het gebruik van [[Geneesmiddel|medicijnen]] ten tijde van ziekte is voor een moslim dan ook verplicht en hij moet niet op het [[Noodlot (term)|lot]] vertrouwen zonder verder iets te ondernemen.
Regel 212:
Vooral in het westerse [[feminisme]] bestaat de opvatting dat [[vrouwenemancipatie]] slechts mogelijk is door de [[geloofsafval|religie aan de kant te schuiven]]. Voor veel moslima's is het afstand doen van de islam ([[ridda]]) echter geen optie, omdat zij dan de kans lopen gedood te worden, naar de vaste islamitische straffen ([[hadd]]). Aan het eind van de [[19e eeuw]] stond er onder meer in Egypte een emancipatiebeweging op die de in de Koran genoemde gelijke rechten voor vrouwen opeiste.
 
Meerdere geleerden, zowel mannen als vrouwen, hebben de stellingen op diverse manieren uitgewerkt en allen komen tot de conclusie dat de islam in wezen bijdraagt aan deze gelijkwaardigheid. Voorwaarde hierbij is, dat het emancipatoire karakter van de [[Openbaring (concept)|openbaring]] herkend wordt, en dat de Koraninterpretatie ([[tafsir]]) ontdaan wordt van [[Patriarchaat (sociologie)|patriarchale]] gewoonten, die veelal te maken hebben met [[Jahiliyya|pre-islamitische]] gebruiken en traditionele opvattingen die op een Korantekst worden [[Projectie (psychologie)|geprojecteerd]]. Een voorbeeld hiervan is dat de getuigenis van een vrouw in het [[Sharia|islamitische rechtssysteem]] slechts de helft waard zou zijn van dat van een man. Hierover zijn echter de meningen sterk verdeeld: [[Abu Hanifa]] van de [[hanafieten|hanafitische rechtsschool]] was bijvoorbeeld van mening dat vrouwen ook als [[rechter]] konden optreden.<ref>''the Qur'an: an encyclopedia'', Oliver Leaman e.a., Routledge Taylor and Francis Group, 2006, blz. 695, ''Women'', {{ISBN |97 80415 77529 8}}</ref>
 
Islamgeleerden zijn het erover eens dat voor God de vrouw 'gelijkwaardig' is aan de man {{Bron?|Ik zou graag een bron zien voor deze geclaimde consensus|2016|02|09}}. Daarnaast hebben vrouwen de mogelijkheid zowel politiek, sociaal als economisch deel te nemen aan de [[samenleving]]. Zij mag zelf een echtgenoot kiezen, maar ook deelnemen aan het opstellen van haar huwelijkscontract. De vrouw heeft binnen het huwelijk de vrijheid om thuis te blijven of te gaan werken. De man kan hier niets eisen van de vrouw; hij moet in principe de financiële zorg op zich nemen. Wat de vrouw zelf verdient of erft is voor haarzelf, zij is niet verplicht dit te gebruiken voor de zorg van het gezin. De vrouw wordt als moeder en echtgenote binnen de islam hoog gewaardeerd. In de praktijk echter, staan veel moslima's in minder aanzien dan hun broers en worden ze vaak op heel jonge leeftijd [[Huwelijkspolitiek|uitgehuwelijkt]]. Na een uithuwelijking moeten ze vaak, als gevolg van de [[Patriarchaat (ideologie)|patriarchale]] familiestructuur, een ondergeschikte positie aan hun man of zijn familie innemen.
Regel 239:
 
== Literatuur ==
* ''[http://books.google.nl/books?id=7MMg7kLlxOIC Islam]'' uit de serie Wegwijs, [[Jan Slomp]], 2005, 142 blz., uitgeverij [[Kok (uitgeverij)|Kok]] - Kampen, {{ISBN |90-242-9372-3}}
* ''Islam van A tot Z'', redactie [[Inge Arends]] enz., 2000, 216 blz., [[Uitgeverij Het Spectrum]] - Utrecht, {{ISBN |90-274-6529-0}}
* ''[https://web.archive.org/web/20070310210457/http://www.nl.bol.com/is-bin/INTERSHOP.enfinity/eCS/Store/nl/-/EUR/BOL_DisplayProductInformation-Secondary?BOL_OWNER_ID=1001004002097360&Secondary=description&Section=BOOK Het Midden-Oosten: 2000 jaar culturele en politieke geschiedenis]'', [[Bernard Lewis]] en [[Sara Lewis]], 2004, 431 blz., uitgeverij [[Forum (uitgeverij)|Forum]] - Amsterdam, {{ISBN |90-225-3965-2}}
 
{{Appendix|2=
* [[Lucas Catherine]]: ''Islam voor ongelovigen'', Uitgeverij EPO, 1997, 2001, {{ISBN |90-6445-251-2}}
* Lucas Catherine: ''Rijstpap, Tulpen en Jihad'', Uitgeverij EPO, 2005, {{ISBN |90-6445-327-6}}
* [[Malcolm Clark]]: ''Islam voor Dummies'', Amsterdam, 2004, {{ISBN |90-430-0845-1}}
* [[Reza Aslan]]: ''Geen god dan God. Oorsprong, ontwikkeling en toekomst van de islam'' (oorspronkelijke titel: ''No god but God, the Origins, Evolution and Future of Islam''), 2005, {{ISBN |90-234-1753-4}}.
* [[Karen Armstrong]]: ''Islam, geschiedenis van een wereldgodsdienst'' (oorspronkelijke titel: ''Islam, A Short History''), 2001, {{ISBN |90-234-1096-3}}
* [[Abdulwahid van Bommel]] e.a.: ''Islam en de rechten van vrouwen'', 2006, {{ISBN |90-5460-125-6}}
* [[Jan Leyers]]: ''De weg naar Mekka'', [[Uitgeverij Van Halewyck]], 2008, {{ISBN |978-90-5617-870-3}}
* [[Johan Sanctorum]]: ''De islam in Europa'', Uitgeverij Van Halewyck, 2008, {{ISBN |978-90-5617-805-5}}
{{References}}
}}