AKN Eisenbahn: verschil tussen versies

In 1879 pleitte het Altonase ''H. K. Notnagel & Co.'' als pachter van het bij [[Quickborn (Kreis Pinneberg)|Quickborn]] gelegen ''Hillelmoor'', waar [[turf (brandstof)|turf]] werd gestoken als brandstof, voor de bouw van een spoorlijn voor het transport van turf. De gemeenten Quickborn en Kaltenkirchen evenals de toen nog zelfstandige stad [[Hamburg-Altona|Altona]] ondersteundeondersteunden dit voornemen. Na de oprichting van de ''Altona-Kaltenkirchener Eisenbahn-Gesellschaft'' (AKE) op 9 juli 1883 en de toezegging van de koning op 27 april 1883 begon al in de herfst van 1883 de werkzaamheden aan de nieuwe spoorlijn. Op 8 april 1884 werd het reizigersverkeer op het traject vanaf station Kaltenkirchener Bahnhof in Altona naar Kaltenkirchen geopend, op 24 november van hetzelfde jaar volgde het goederenverkeer.<ref>Wolfgang Burmester: ''Unser Schnelsen''. Verlagshaus Meincke, Norderstedt, 1996, p. 9</ref> Dit traject liep vanaf hun eigen station Kaltenkirchener Bahnhof te Altona tot het station Eidelstedt parallel aan het traject van de [[Altona-Kieler Eisenbahn-Gesellschaft]] (ook afgekort tot AKE). Het Kaltenkirchener Bahnhof te Altona was gevestigd aan het toenmalig Gählerplatz (tegenwoordig douanegebied). Op 15 juli 1896 wordt de Elshorn-Barmstedter-Eisenbahn (EBE), deels de huidige lijn A3, in gebruik genomen. De verlenging van de spoorlijn van Kaltenkirchen tot Bad Bramstedt volgde op 20 augustus 1898. Het traject van de EBE werd verlengd naar Oldesloe, de Elmshorn-Barmstedt-Oldesloer Eisenbahn AG (EBO) werd opgericht.<ref name="AKN">{{de}}AKN Eisenbahn: ''[http://akn.de/historie.html Historie]'' geraadpleegd op 24 september 2017</ref>

Voor de ANB had de AKN de bedrijfsvoering sinds begin 1953 al in handen en van de EBOE sinds 1957. De Alsternordbahn werd in 1992 aan de Verkehrsgesellschaft Norderstedt (VGN) verkocht, maar de AKN exploiteert en beheerdbeheert deze spoorlijn in opdracht van de VGN.

Sinds december 2005 rijden er extra treinen van de lijn A2 in de ochtend- en avondspits via Henstedt-Ulzburg verder tot Kaltenkirchen.

De AKN zet voor het reizigersverkeer tweedelige treinstellen [[AKN VT2|LHB VTA]] met [[dieselelektrische aandrijving]] en ook [[Alstom Coradia#Alstom Coradia LINT|LINT 54]]. In 1993 werden 18 treinstellen van het type VTA met asynchrone motoren aangeschaft. Vier treinstellen horen bij het Verkehrsgesellschaft Norderstedt (VGN). Acht treinstellen van het type VTA zijn met een [[stroomafnemer#sleepschoen voor de derde rail|sleepschoen]] aan de [[draaistel]]len uitgerust, ze rijden sinds 2004 op het traject Eidelstedt - Hamburg Hbf van de S-Bahn van Hamburg. Hier wordt gebruikgemaakt van de [[derde rail]] voor de stroomvoorziening. In 2015 vernieuwde de onderneming zijnhaar wagenpark door de aanschaftaanschaf van 14 nieuwe treinstellen van het type LING met een lengte van 54 meter, die 15 treinstellen van het type [[AKN VT2|VT 2E]] uit de jaren '70 vervingen.<ref>{{de}}Nahverkehr Hamburg: ''[http://www.nahverkehrhamburg.de/akn-bekommt-ab-2015-neue-dieselzuege-2008/ AKN bekommt ab 2015 neue Dieselzüge]'' 6 mei 2013, geraadpleegd op 28 september 2017</ref>

Voor het goederenverkeer bezat de AKN meerdere diesellocomotieven. De laatste is de MaK G 1100 BB met het nummer V 2.017, die gebruikt wordt voor spoorwerkzaamheden.

Het verkeer werd met vijf tweeassige volledig afgedekte [[stoomtram]]locomotief van [[Henschel]] afgenomen, die een middenbufferkoppeling bezat. Met de verlenging van de spoorlijn werden ook normale drieassige [[stoomlocomotief|stoomlocomotieven]] aangeschaft, die over de bij de staatsspoorwegen gebruikelijke trek- en duwinrichting beschikte, eveneens bij Henschel aangeschaft. Maar doordat er nog gemengd gereden werd met trammaterieel, werd de aandrijving afgedekt. Met het toenemende verkeer werden steeds sterkere locomotieven aangeschaft, viervoudig gekoppeld voor het eerst begin jaren '20. In 1947 werden drie gebruikte Pruisische T 13.1 aangeschaft. De stoomlocomotieven werden alle drie tot midden jaren '50 ingezet en daarna verkocht.

De eerste grote diesellocomotieven werd in 1964 in vorm van een Deutz DG 1200 BBM (V 2.012) aangekocht, twee verdere iets zwakker gemotoriseerde locomotieven van het type DG 1000 BBM (V 2.014-015) volgdevolgden in 1968. Een andere DG 1000 BBM werd in 1974 van de EBOE onder het nummer V 2.013 overgenomen, het nummer die ondertussen al aan gehuurde Deutz MG 530 C gedragen had. Alle vier Deutz grote diesellocomotieven werden in 1995-1996 aan de Karsdorfer Eisenbahngesellschaft verkocht.