Gewone wetgevingsprocedure: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
4 bron(nen) gered en 0 gelabeld als onbereikbaar #IABot (v1.4.2)
→‎De procedure: "De bemiddeling" vervangen door "Trialogen" zie overlegpagina
Regel 58:
Als de Raad besluit dat de Raad zich niet in alle amendementen kan vinden, volgt bemiddeling tussen Raad en Parlement (een laatste lijmpoging).
 
=== De bemiddeling Trialogen===
Een triloog of trialoog,<ref>{{Citeer web |url=http://www.consilium.europa.eu/nl/council-eu/decision-making/ordinary-legislative-procedure/first-reading/ |titel=Stap 2: Eerste lezing |auteur= |uitgever=[[Europese Raad]] |datum= |bezochtdatum= 1 februari 2018}}</ref> officieel “inter-institutionele onderhandelingen” genoemd, is een onderhandelingsmethode in de [[wetgevingsprocedures van de Europese Unie]], die gebruikt wordt wanneer De Raad en het Parlement niet tot overeenstemming kunnen komen over een wetsvoorstel. De tri(a)loog bestaat uit een overleggroep met vertegenwoordigers van de Commissie, de Raad en het Parlement, die samen tot een gemeenschappelijk voorstel pogen te komen.
De bemiddeling vindt plaats binnen het [[Coreper]]. Dit lichaam bestaat uit afgevaardigden van het Parlement, de Raad en de Commissie.
 
Deze onderhandelingen verlopen achter gesloten deuren, hetgeen vragen doet rijzen. Critici wijzen op het overwicht van de Commissie in dit overleg, omdat zij een meer permanent karakter heeft (ambtenaren benoemd, niet verkozen), en in tegenstelling tot de Raad en het Parlement over een uitgebreid ambtenarenapparaat beschikt. Ook werpt de Commissie zich kennelijk op als scheidsrechter en beslisser in het overleg. Zij heeft immers nog andere machtsmiddelen zoals het intrekken van het voorstel, of het vereisen van unanimiteit in de Raad, zodat het voorstel minder kans maakt op goedkeuring. En nationale parlementen en burgers, die nog enig overzicht hebben in de publieke zittingen van het Parlement zelf, worden helemaal uitgesloten van de tri(a)loog, waarvan de vergaderingen niet aangekondigd worden. Er wordt evenmin een officiële agenda of verslag van de besprekingen bijgehouden. Daarnaast heeft de Commissie toegang tot het [[Comité van Permanente Vertegenwoordigers]] van de Raad, een extra tweezijdig overlegkanaal, waardoor in de finale trialoog meermaals Commissie en Raad samen tegenover het Parlement staan.
In zes en maximaal acht weken (niet maanden) werkt het bemiddelingscomité aan een voorstel waar beide partijen mee kunnen leven. Dit werk bestaat uit technisch overleg in een aantal sessies om tot een compromis te komen ten aanzien van alle geschilpunten.
 
In de praktijk blijft daarom van wetsontwerpen vaak slechts een verwaterde versie over, als compromis tussen de drie partijen. Dat heeft echter voor gevolg dat alle meer delicate kwesties verwezen worden naar uitvoeringsbesluiten en detailwetgeving, die nog veel minder transparant zijn. <ref name="euobs">{{en}}{{Citeer web |url=https://euobserver.com/investigations/123555 |titel=Secret EU lawmaking: the triumph of the trilogues |auteur= |uitgever= |datum= |bezochtdatum= 1 februari 2018 }}</ref>
De eerste overlegronden zijn half-officieel en vinden plaats op laag niveau: specialisten van het Parlement, ambtenaren van de Commissie, vertegenwoordigers van de Raad. Zij proberen de geschillen weg te vegen.
 
Als gevolg van de gerezen vragen stelde de [[Europese Ombudsman|Europese ombudsdienst]] op 28 mei 2015 een “strategisch onderzoek” in naar het democratisch gehalte van de tri(a)logen, en opende in dat verband een publieke consultatie.<ref>{{en}}{{Citeer web |url=https://edri.org/trilogues-the-system-that-undermines-eu-democracy-and-transparency/ |titel=Trilogues: the system that undermines EU democracy and transparency |auteur= |uitgever=edri.org |datum= 20 april 2016|bezochtdatum= 1 februari 2018}}</ref> Op 12 juli 2016 besloot de ombudsdienst de drie instellingen te vragen een aantal documenten te publiceren, vooraf en tijdens de tri(a)logen, of in het uiterste geval na afloop ervan.<ref>{{Citeer web |url=https://www.ombudsman.europa.eu/nl/cases/summary.faces/nl/69213/html.bookmark |titel=Besluit van de Europese Ombudsvrouw met voorstellen na haar strategisch onderzoek OI/8/2015/JAS over de transparantie van Trilogen |auteur= |uitgever=[[Europese Ombudsman|Europese ombudsdienst]] |datum=12 juli 2016 |bezochtdatum= 1 februari 2018}}</ref>
De laatste overlegronde is "officieel"; hierin wordt de compromis-tekst vastgesteld. Tijdens deze ronde worden eerst alle resultaten van de eerdere ronden als hamerstuk doorgevoerd (die onenigheden zijn opgelost, geen reden om daarover door te zagen). Daarna vindt desnoods nog overleg plaats over de laatste geschilpunten.
 
Anderen relativeren echter het ondemocratisch karakter van de tri(a)logen: ze wijzen op de toegenomen assertiviteit van het Parlement, en voeren aan dat het noodzakelijke politiek overleg sowieso meestal achter de schermen verloopt. Het Parlement moet volgens hen sterker de nadruk leggen op de wetgevende hoofdprincipes, zonder de details te willen regelen.<ref name="euobs" />
Als het niet lukt om tot overeenstemming te komen, is het voorstel verworpen en komt er geen wet. Lukt het wel, dan gaat de compromis-tekst naar Parlement en Raad voor een laatste lezing.
 
=== Derde lezing ===