Luang Pu Sodh Candasaro: verschil tussen versies

{{Zijbalk boeddhisme}}

'''Luang Pu Sodh Candasaro''' ('''Phramongkolthepmuni'''; in het Thais: พระมงคลเทพมุนี; 10 oktober [[1884]] – 3 februari [[1959]]) was de [[abt (boeddhisme)|abt]] van Wat Paknam Bhasicharoen, en de stichter van de [[Dhammakaya|Dhammakaya-traditie]] van [[meditatie]]. Als abt van Wat Paknam wordt hij ook wel aangeduid als Luang Pu Wat Paknam, ofwel 'De eerwaarde monnik van Wat Paknam'. Hij werd bekend als meditatiemeester tijdens het [[interbellum]] en de [[Tweede Wereldoorlog]], en was een belangrijke figuur in de wederopleving van het [[Boeddhisme in Thailand|Thais Boeddhisme]] in die tijd.<ref name=":0">{{Citeer boek|taal=en|auteur=The Dhammakaya Foundation, Department of International Relations|titel=The Life and Times of Luang Phaw Wat Paknam|uitgever=The Dhammakaya Foundation|plaats=Patumthani, Thailand|datum=2010|pagina's=|ISBN=978-974-89409-4-6|bezochtdatum=}}</ref> In recente jaren hebben onderzoekers erop gewezen dat hij tevens een grote rol heeft gespeeld in het bekendmaken van het [[Theravada (boeddhisme)|Theravāda-Boeddhisme]] in het Westen, een gegeven dat tot nog toe weinig bekend was onder onderzoekers.<ref name=":1">{{Citeer boek|taal=en|auteur=Catherine Sarah Newell|URL=http://eprints.soas.ac.uk/id/eprint/7499|titel=Monks, meditation and missing links: continuity, “orthodoxy” and the vijja dhammakaya in Thai Buddhism|uitgever=Department of the Study of Religions, School of Oriental and African Studies, University of London|plaats=Londen|datum=2008-04|pagina's=76, 99, 117, 270|bezochtdatum=}}</ref><ref name=":4">{{Citeer boek|taal=en|auteur=Andrew Skilton|URL=http://dx.doi.org/10.1080/14639947.2013.785247|titel=Elective affinities: the reconstruction of a forgotten episode in the shared history of Thai and British Buddhism – Kapilavaḍḍho and Wat Paknam, Contemporary Buddhism: An Interdisciplinary Journal, 14:1|plaats=Londen|datum=2013-06-28|pagina's=165|citaat=Finally, had events been otherwise, the soḷasakaya meditation method, seen as somewhat marginal in its Thai context, might have become mainstream in the UK. As it is, it has been veiled by obscurity in the UK (even though it has been practised here throughout), despite its crucial historical role in the development of a native British bhikkhu-saṅgha.}}</ref>