Strafvervolging: verschil tussen versies

In het [[strafrecht]] kent men twee soorten strafvervolgingsstelsels: de '''legaliteit '''van de vervolging enerzijds en de '''opportuniteit''' van de vervolging anderzijds die strekken tot de vervolging van [[misdrijf|misdrijven]]. Men kan beslissen te ''[[vervolgen]]'' of te ''[[seponeren]]''.

 

In landen waar het stelsel van de legaliteit van de vervolging geldt, is het orgaan dat instaat voor de uitoefening van de [[strafvordering]] gehouden te vervolgen mits er voldoende bewijselementen voorhanden zijn. In bv. [[Duitsland]] geldt dit systeem, waardoor er op de ''Staatsanwalt'' (het Duitse equivalent van de Belgische Procureur des Konings) de verplichting rust de verdachte te vervolgen indien er sprake is van voldoende bewijselementen die erop wijzen dat de verdachte het misdrijf gepleegd heeft.

 

Soms kan er om opportuniteitsredenen beslist worden geen vervolging in te stellen. Het orgaan dat de [[strafvordering]] uitoefent (bv. het [[Openbaar Ministerie]] in [[België]]) is niet verplicht de verdachte van het misdrijf te vervolgen. In bv. België en [[Frankrijk]] hanteert men dit stelsel. In België oordeelt de [[Procureur des Konings]] over de opportuniteit van de vervolging.

 

 

Het valt op dat er enkel controlemechanismen ter instelling van de strafvordering en niet ter niet-instelling ervan.