Militaire revolutie: verschil tussen versies

De groeiende legers bewapend met handvuurwapens maakten nieuwe tactieken en onderlinge afstemming noodzakelijk. Waar bij de ridders de nadruk had gelegen op de individuele beheersing van de krijgskunsten, was dit voor een infanterist veel minder belangrijk. Men moest vooral in [[Formatie (militair)|formatie]] blijven, ook terwijl mede-soldaten wegvielen. Tussen 1590 en 1610 werd onder [[Maurits van Oranje]] een op Romeinse militaire handboeken gebaseerde techniek uitgewerkt die dit mogelijk moest maken. Jarenlange [[Exerceren|dril]] moest formaties in staat stellen om als één man te reageren en in het heetst van de strijd orders om te vuren af te wachten. De [[contramars]], het roterend afvuren in salvo's door [[musketier]]s, was ook een nieuwe methode dat continue geoefend moest worden.