Søren Kierkegaard: verschil tussen versies

Op 11 november 1855 stierf Kierkegaard in het ziekenhuis. Zijn broer Peter nam uiteindelijk de beslissing om hem een kerkelijke bijzetting te geven. Dit gebeurde in een van de voornaamste kerken van Kopenhagen. De kerk zat propvol en zelfs buiten stonden mensen om de denker zijn laatste eer te bewijzen. Vooral arme en simpele mensen die zijn boeken niet eens gelezen hadden kwamen om hem nog een keer te zien. Hoog opgeleiden waren niet aanwezig, met uitzondering van zijn broer Peter, aartsdiaken Tryde en een professor die hij persoonlijk had gekend, Rasmus Nielsen. Studenten waren wel veel aanwezig.

[[Bestand:KierkegaardGrave.jpg|miniatuur|Kierkegaards graf in Assistens Kirkegård]]

 

Na de dienst, toen de kist al bijna in het graf werd neergelaten, nam een jonge arts, zijn neef Henrik Lund, nog het woord.<ref>Kierkegaard: A Biography, p. 420.</ref> Hij was verontwaardigd over het gedrag van de Kerk na het overlijden van zijn oom. Hij zei: "Deze man, die hier vandaag in stijl wordt begraven, alsof hij bij de Kerk hoorde, was tijdens zijn leven één van de vurigste tegenstanders van deze zelfde Kerk. Ik protesteer er daarom tegen, zowel in zijn als mijn eigen naam, dat men onze aanwezigheid hier beschouwt als een deelnemen aan de eredienst van 'het officiële christendom'. Hij is hier tegen zijn wil naartoe gebracht. Ik ben slechts gevolgd om dit feit te constateren. Noch hij noch ik zijn ooit bij een officiële christelijke handeling geweest, nadat we hadden ingezien wat dit officiële christendom inhield." Na deze korte toespraak werd er 'Bravo' geroepen en zelfs 'Weg met de dominees!' Zo werd Kierkegaard alsnog in zijn stijl begraven. (De dokter kreeg hierna van de Kerk een boete van 100 rijksdaalders en moest zijn excuus aanbieden.)