Wolluizen: verschil tussen versies

Wolluizen komen in bijna alle streken op de aarde voor en kunnen 3-6 mm lang worden. De vrouwtjes voeden zich met [[floëem]] dat ze aanboren met hun zuigende monddelen. Ze kunnen op praktisch alle delen van [[planten]] aangetroffen worden. De meeste soorten zijn stationair nadat ze zich op de [[waardplant]]en hebben vastgeplakt. Er bestaan echter ook enkele soorten, bijvoorbeeld in het [[geslacht (biologie)|geslacht]] ''[[Phenacoccus]]'', die zich voor het voeden, het leggen van eieren, het vervellen en voor het overwinteren op een andere plaats op de plant begeven. De meeste soorten voeden zich met de bovengrondse delen van de planten, maar er zijn ook soorten die zich met de [[wortel (plant)|wortel]]s voeden. Ook zijn er soorten die [[galappel]]s produceren.

 

 

Het leggen van de eieren vindt plaats in het warme seizoen waarbij honderden eieren worden gelegd. Het wijdst verbreid zijn de soorten die hun eieren in hun eigen geproduceerde wolmassa leggen. Binnen een jaar ontstaan een of twee generaties, maar in een [[broeikas]] kunnen wel acht generaties per jaar voorkomen.