Een '''video-cd''' of kortweg '''vcd''' is een [[optische schijf]] en de voorloper van de [[Digital Versatile Disc|dvd]]. Een video-cd is een [[Compact disc|cd]]-schijfje van dezelfde grootte, maar bevat als inhoud alleen beelden, geen menu's, meertalige ondertitels of andere extra's. De kwaliteit is vergelijkbaar met een [[VHS (video)|VHS]]-[[videocassette]] en dus beduidend lager dan die van de modernere dvd. Bij snel bewegende beelden kan het beeld schokkerig worden.
Tegenwoordig zijn er in [[Europa (continent)|Europa]] nauwelijks video-cd's meer verkrijgbaar. In [[Azië]] (zoals Japan en China) zijn video-cd's nog wel populair.
De vcd-standaard werd in [[1993]] geïntroduceerd. De vcd-weergaveresolutie is 352x240 pixels ([[National Television Standards Committee|NTSC]]) of 352x288 pixels ([[Phase Alternating Line|PAL]]). De compressie is in [[MPEG]]-1-formaat; audio wordt gecodeerd als MPEG Layer 2 (MP2). De data wordt opgeslagen met 1150 [[Kilobit per seconde|kbps]], de audio met 224 kbps. Er kan ongeveer 74 minuten aan beeld en geluid op een schijfje, dus voor de meeste speelfilms zijn twee schijfjes nodig.
Het is niet moeilijk om zelf videofilms op een video-cd te branden met een cd-schrijver. Video-cd's kunnen meestal wel worden afgespeeld op [[Digital Versatile Disc|dvd]]-spelers. Ook een [[cd-i]]-speler uitgerust met een videocartridge kan dit formaat afspelen.
Een video-cd mag niet worden verward met een [[Cd-video en laserdisk|cd-video]].
