Vorstendom Benevento: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 29:
| Dynastie =
}}
Het '''Hertogdom Benevento''' bestond van [[571]] tot [[1077]] in Zuid-[[Italië]]. Het behoorde oorspronkelijk tot het [[Longobarden|Longobardische Rijk]], maar kon steeds zelfstandiger worden van de koning, die in Noord-Italië verbleef en zijn gezag in het zuiden verloor. Nadat het rijk van de [[Longobarden]] door [[Karel de Grote]] werd veroverd in [[774]], moest ook de hertog van Benevento hem als soeverein erkennen. Niet lang daarna kon het hertogdom feitelijk zelfstandig optreden, daar de Franken hun macht niet blijvend konden handhaven
Benevento omvatte in de 8e eeuw bijna geheel Zuid-Italië
== Ontstaan van het hertogdom ==
Regel 43:
Het arianisme was echter ook in zijn eigen hertogdom aan de verliezende hand. Geleidelijk aan verdween ook het scherpe onderscheid tussen de etnische Lombardisch minderheid en de Latijns-en Grieks-sprekende bevolking. In 663 werd de stad Benevento zelf belegerd door de Byzantijnen tijdens de mislukte poging van keizer [[Constans II Pogonatos|Constans II]], die zich in [[Tarente (stad)|Taranto]] ontscheepte, om de Byzantijnse macht in Zuid-Italië te herstellen. Hertog [[Romuald I van Benevento|Romuald I]] verdedigde de stad dapper, waarna de keizer, ook uit vrees voor de komst van een leger van de vader van Romuald, koning Grimoald, zich terug trok op Napels. Romuald wist echter een deel van het Romeinse leger bij [[Forino]], tussen [[Avellino (stad)|Avellino]] en Salerno te onderscheppen en te vernietigen. Een vrede tussen het hertogdom en het Oostelijk Romeinse Rijk werd in 680 ondertekend.
== Achtste eeuw ==
In de volgende decennia wist Benevento nog enige gebieden op de Byzantijnen te veroveren, maar de voornaamste vijand van het hertogdom was nu het noordelijke Lombardische koninkrijk zelf. Koning [[Liutprand de Lombard|Liutprand]] kwam meerdere malen tussenbeide om zijn eigen kandidaat op de hertogelijke troon te zetten. Zijn opvolger [[Ratchis]] riep het [[hertogdom Spoleto]] en het hertogdom Benevento tot buitenland uit, opdat het zo verboden werd om zonder koninklijke toestemming te reizen. In 774 werd het (noordelijke deel van) het Longobardische Rijk veroverd door Karel de Grote. Benevento werd niet veroverd en bleef relatief onafhankelijk. Niet lang daarna kon het hertogdom feitelijk zelfstandig optreden, daar de Franken hun macht niet blijvend konden handhaven. Vanaf 774 werd de hertog van Benevento ook wel als "prins" aangeduid.
Benevento omvatte in de 8e eeuw bijna geheel Zuid-Italië.
=== Hoogtepunt en neergang ===▼
In negende eeuw bereikte het hertogdom Benevento zijn hoogtepunt, ondanks de blijvende vijandigheid van de Frankische keizers, die als "koning van Italië" officieel nog steeds leenheer waren. Onder hertog [[Sicard]] kan Benevento [[tribuut]] opleggen aan [[Napels]] en [[Amalfi]] veroveren.▼
== Negende eeuw: hoogtepunt en verbrokkeling ==
Na de dood van Sicard brak er echter een burgeroorlog uit. Siconulf werd in [[Salerno]] tot prins uitgeroepen terwijl [[Radelchis]] was prins werd in Benevento. Deze situatie eindigde met de formele deling van het hertogdom door [[Lodewijk II van Italië]]. Ook [[Capua]] profiteerde van de onrust om de onafhankelijkheid uit te roepen.▼
Vanaf het begin 9e eeuw werd het hertogdom Benevento voortdurend belaagd door de [[Kerkelijke Staat|pausen]], [[Byzantijnse Rijk|Byzantijnen]], [[Normandiërs]] en [[Heilige Roomse Rijk|Duitse keizers]].
▲In negende eeuw bereikte het hertogdom Benevento zijn hoogtepunt, ondanks de blijvende vijandigheid van de Frankische keizers
▲Na de dood van Sicard brak er echter een burgeroorlog uit. Siconulf werd in [[Salerno]] tot prins uitgeroepen terwijl [[Radelchis]] was prins werd in Benevento. Deze situatie eindigde met de formele deling van het hertogdom door [[Lodewijk II van Italië]]. Ook [[Capua]] profiteerde van de onrust om de onafhankelijkheid uit te roepen. Ook konden de Byzantijnen [[Adriatische Zee|Adriatische]] kustgebieden veroverden.
In de tiende eeuw slonk het Beneventijnse hertogdom nog verder. De Normandiërs, die in de eerste helft van de 11e eeuw een vorstenhuis hadden gevestigd op [[Sicilië]], zouden uiteindelijk zo machtig worden op de Italische zuidkust, dat de Longobarden van Benevento de pausen om bescherming vroegen in [[1051]]. Ten slotte erkende de hertog in [[1074]] de paus als leenheer. Drie jaar later stierf het Beneventijnse vorstenhuis uit, en kwam het land, waarvan niet veel meer over was dan de directe omgeving van de stad Benevento, in handen van de paus
== Hertogen en prinsen van Benevento==
| |||