Rijksstad Besançon: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Parair (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 7:
Omdat de heren van Chalon sinds 1294 het vicegraafschap en het schoutambt als erfelijk aartsbisschoppelijk leen behielden zij grote invloed op het bestuur. De bevestiging van de stedelijke rechten door [[keizer Karel IV]] in 1364 maakte geen einde aan de macht van de Chalons.
 
Omstreeks 1380 verdrongen de graven van Bourgondië de Chalons uit hun positie. In 1407-1409 probeerde hertog [[Jan zonder Vrees (hertogI van Bourgondië)|Jan zonder Vrees]] van Bourgondië de aartsbisschoppelijke regalien-rechten in de stad over te nemen en zo de stad te annexeren. De aartsbisschop verhinderde deze poging en in 1422 restitueerde hertog [[Filips de Goede]] de regalien-rechten. In 1434 verleende [[keizer |Sigismund]] de stad het halsgerecht. Er waren nu drie gelijkwaardige concurrerende gerechten: het regaliën-gerecht, het vice-grafelijke gerecht en het meier-gerecht. De Vrede van Senlis van 1493 verbond de stad weer met het Heilge Roomse Rijk. Pas nu was de stad echt een onafhankelijke rijksstad.
 
In 1653 stond de keizer zijn rijksstad Besançon af aan de koning van Spanje in ruil voor het sinds de [[Dertigjarige Oorlog]] door Spanje bezette [[Frankenthal (Palts)|Frankenthal]]. Op dat moment behoorden de Zuidelijke Nederlanden met het vrije graafschap Bourgondië