Slag om de Ardennen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→De Duitse aanval: 6e SS pantserleger is niet hetzelfde als de 6e SS panzerdivisie |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 64:
# ''Afdelingen met andere mening moeten worden overtuigd.''<ref name="Bericht2wo 2244" />
Inmiddels was het laatste Duitse bruggenhoofd ten westen van de Maas bij Venlo grotendeels door de geallieerden ingenomen. Met de [[operatie Nutcracker]] had het [[Verenigd Koninkrijk|Britse]] leger vanaf 14 november de linkeroever van de Maas in Noord-Limburg in een tangbeweging schoongeveegd en werd Blerick als laatste op 3 december bevrijd. Model deed op 2 december nog een laatste poging Hitler om te praten, maar het mocht niet baten. Al wees Model nog zo op de wanverhouding tussen sterkte en doelstelling, waarbij hij vooral de nadruk legde op de geallieerde overmacht in de lucht, Hitler bleef bij zijn besluit.<ref name="Bericht2wo 2244" /> Daarmee was het uiteindelijke besluit ten gunste van de 'grote doelstelling' gevallen. Op 11 en 12 december liet Hitler zijn generaals en divisiecommandanten van de Heeresgruppe B in zijn hoofdkwartier, nabij [[Bad Nauheim]], bijeen komen. Hij wilde hun mededelen dat zijn besluit onveranderd bleef en de 'grote doelstelling' werd nagestreefd. Hij motiveerde zijn beslissing op politieke en militaire gronden. Of hij zijn gasten kon overtuigen is onduidelijk.
Op 1 november had de chef van de ''Wehrmachtführungsstab'', de stafchef van het Oberbefehl West, de eerste marsorder toegezonden. De '[[Die Wacht am Rhein|Wacht am Rhein]]', waarvan de bedoeling was de tegenstander ten noorden van de lijn Bastenaken-Brussel-Antwerpen te vernietigen, was de grote doelstelling.<ref name="Bericht2wo 2244" /> Het was de taak van de Heeresgruppe B om met drie legers door het geallieerde front te breken en enkele tactische plaatsen te bezetten. Van daaruit kon men dan de aanval op de afgesneden divisies inzetten. Om dit te bereiken moest het zesde pantserleger aan weerszijden van [[Luik (stad)|Luik]] de bruggen over de [[Maas]] in handen krijgen. Daarnaast moest in noordelijke richting een sterk afweerfront worden gebouwd, waarna men moest doorstoten naar het [[Albertkanaal]]. Dat moest tussen [[Maastricht]] en Antwerpen in Duitse handen vallen, en de sector ten noorden van Antwerpen moest eveneens worden veroverd.<ref name="Bericht2wo 2244" />
Regel 88:
[[Bestand:Battle of the Bulge 5th.jpg|thumbnail|205px|[[Hasso von Manteuffel]] leidde het ''5e Pantserleger'' in de middelste aanvalsector.]]
[[Bestand:Battle of the Bulge 7th.jpg|thumbnail|205px|[[Erich Brandenberger]] leidde het ''7e leger'' in de zuidelijke aanvalsecor.]]
Op 16 december brak om 5:30 uur een half uur durend spervuur van tweeduizend Duitse kanonnen los op de [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] stellingen tussen [[Monschau]] en [[Echternach (stad)|Echternach]].<ref name="Bericht2wo 2247">{{aut|Kielich, W.}}, ''Bericht van de Tweede Wereldoorlog, deel 14'', Amsterdam, Uitgeverij Amsterdam Boek, 1970-1975, pag. 2247</ref> [[V1 (wapen)|V-1's]], op weg naar Luik en Antwerpen, trokken tegelijkertijd ronkend een vurig spoor door de donkere lucht. Het [[6e SS-pantserleger]] viel om 06:00 aan. Het laatste grote Duitse offensief van de Tweede Wereldoorlog was begonnen.
Door de dichte mist rukten veertien Duitse divisies vanuit de bossen van de [[Sneeuweifel]] op naar de spaarzaam bemande Amerikaanse linies tussen [[Monschau]] en [[Echternach (stad)|Echternach]]. [[Omar Bradley]], bevelhebber van de 12e legergroep, beschikte op dat moment over 31 divisies aan de Duitse westgrens. Zestien van deze divisies lagen ten noorden van de Ardennen tussen [[Geilenkirchen]] en [[Monschau]]. Tien divisies lagen tegenover de [[Saar (rivier)|Saar]], ten zuiden van de Ardennen. Slechts vijf divisies waren gelegerd langs het circa tweehonderd kilometer lange front in de Ardennen.<ref name="Bericht2wo 2247" />
| |||