Antoine Henri Becquerel: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 143.176.148.16 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door RomaineBot |
k →Magneto-optica: sp |
||
Regel 25:
=== Magneto-optica ===
Gedurende zijn studiejaren aan de École des Ponts et Chaussées raakte Becquerel sterk geïnteresseerd in het onderzoekswerk van [[Michael Faraday]] naar het effect van magnetisme op licht. Faraday had in 1845 ontdekt dat gepolariseerd licht een draaiing ondergaat als het een magnetisch veld passeert (een fenomeen dat het [[Michael_Faraday#Faraday-effect|Faraday-effect]] wordt genoemd). Becquerel ontwikkelde een formule die de relatie verklaarde tussen deze draaiing en de refractie die de lichtstraal ondervindt wanneer deze een substantie passeert. De resultaten publiceerde hij in 1875 in zijn eerste wetenschappelijk artikel, hoewel hij later ontdekte dat zijn
Dit effect was waargenomen in vaste- en vloeistoffen, en Becquerel toonde aan dat het ook optrad in gassen. Voor jaren bleef hij zijdelings geïnteresseerd in vraagstukken rond de magneto-optica. Zijn enthousiasme kreeg een hernieuwde opleving toen in 1897 de Nederlandse natuurkundige [[Pieter Zeeman]] het naar hem vernoemde [[Zeemaneffect]] ontdekte, het splitsen van spectraallijnen onder invloed van sterke magnetische velden. Dit opende voor Becquerel nieuwe perspectieven voor zijn onderzoek.
| |||