Peptidebinding: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Tukka (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Edwardr (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
{{weg}}
'''Peptidebindingen''' zijn verbinden tussen verschillende [[aminozuren]].
 
==Opbouw==
Alvorens het te hebben over peptidebindingen, moet men een kijkje nemen naar de structuur van [[aminozuren (A.Z.)]]. (Opmerking: de cijfers die gebruikt worden, moeten in subscript gezien worden):
 
H
|
H2N—C—COOH
|
R
 
De COOH-groep noemt men een carboxylgroep, de NH2-groep noemt men een aminogroep en R is de variabele zijketen van het A.Z.aminozuur.
Aminozuren hangen aan elkaar vast d.m.v. een peptidebinding; dit is een binding tussen de carboxylgroep van één aminozuur en de aminogroep van een volgend aminozuur. De vorming van een dipeptide (twee A.Z.aminozuren die aan elkaar gebonden zijn d.m.v. een peptidebinding) uit twee afzonderlijke A.Z.aminozuren gaat gepaard met het verlies van een watermolecule. LetDeze uontstaat opdoor volgendehet reactie:afstaan van een [[waterstof]]atoom (H) door de aminogroep en een [[hydroxyl]]molecuul (OH) door de carboxylgroep.
 
Het evenwicht van deze reactie ligt naar de linkerkant (dus naar de zijde van de hydrolyse van de peptidebinding); er is m.a.w. energie vereist om een peptidebinding te vormen. ([[Endotherme reactie]])
H H H O H
Op deze wijze hangen alle A.Z.aminozuren van een proteïne[[eiwit]] aan elkaar. Per conventie zegt men dat het amino-uiteinde het chemisch begin is van een proteïne en dat het carboxyl-uiteinde het chemisch einde is van een proteïne. De primaire structuur van een proteïne wordt dus als volgt voorgesteld:
| | | || _ |
H2N—C—COOH + H2N—C—COOH → H2N—C—C—N—C—COOH + H2O
| | | | |
R R R H R
———
peptidebinding
 
Het evenwicht van deze reactie ligt naar de linkerkant (dus naar de zijde van de hydrolyse van de peptidebinding); er is m.a.w. energie vereist om een peptidebinding te vormen.
Op deze wijze hangen alle A.Z. van een proteïne aan elkaar. Per conventie zegt men dat het amino-uiteinde het chemisch begin is van een proteïne en dat het carboxyl-uiteinde het chemisch einde is van een proteïne. De primaire structuur van een proteïne wordt dus als volgt voorgesteld:
 
H2N—az1—az2—az3—az4—........—azN—COOH