Geschiedenis van Polen: verschil tussen versies

In de door Karel de Grote op de Avaren veroverde gebieden ontstonden kleine vorstendommen die gelieerd waren aan het rijk van Karel de Grote. Belangrijke rollen speelden vooral de vorstendommen van [[Groot-Moravische Rijk|Moravië]] en [[Nitra]] (in Slowakije, waaruit omstreeks [[830]] het [[Moravische Rijk]] ontstond. Onder [[Sventopluk]] bereikte dit rijk zijn grootste omvang en breidde zich uit tot delen van het huidige Polen, zoals Silezië en [[Klein-Polen]]. Het land tussen de [[Warthe]] en de [[Oder]] werd daarbij door keizer [[Arnulf van Karinthië]] in leen gegeven. Moravië en Bohemen vielen meer dan 100 jaar lang onder het aarts[[aartsbisdombisdom Regensburg]].

Het inmiddels [[kerstening|christelijk geworden]] Moravische Rijk werkte de politieke vereniging van de Polaanse krachten in de hand. Het Polaanse rijk werd naar Moravisch voorbeeld ingericht. In de [[9e eeuw]] berichtte een [[Beieren|Beierse]] aardrijkskundige voor de eerste maal over de Polaanse stammenstructuur in het huidige Polen. De missionaris onder de Slaven, [[Methodius van Thessaloniki|Methodius]], sprak in overdreven bewoordingen van een machtige staat van de stam van de [[Wislanen]], die reeds in de [[9e eeuw]] bestond en door hem naar de [[Oosterse Orthodoxie|Grieks-Byzantijnse traditie]] gekerstend was. Daartegenover kwam vanuit het westen de [[Rooms Katholieke Kerk|Roomse vorm]] van het christendom naar de Poolse gebieden, gedragen door Duitse vorsten en de bisschop van [[MaagdenburgAartsbisdom (stad)Maagdenburg|bisschop van Maagdenburg]]. De strijd om de macht tussen oost en west was echter nog lang niet beslist.

Verdere voortgang op de weg van autonome staatkundige ontwikkeling werd door de [[Magyaren|Hongaarse rooftochten]] begunstigd. Onder leiding van hun vorst [[Árpád]] drongen de [[Magyaren]] Midden-Europa binnen en hielden daar een halve eeuw huis. Pas na hun vernietigende nederlaag in de [[Slag op het Lechveld]] in 955 bij [[Augsburg]] tegen [[keizer Otto I]] trokken zij zich in wat hun [[Koninkrijk_Hongarije_(1000-1526)|Hongaarse stamland]] zou worden terug. Dit effende de weg voor de staatsrechtelijke consolidering van Polen.De tijd was daar gunstig voor, want ook de Duitse keizers, koningen en bisschoppen moesten hun eigen gebieden herstellen van de Hongaarse plundertochten en maakten geen aanstalten hun rijk naar het oosten uit te breiden.