Poolse Veldtocht: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 34:
Toen Hitler aan de macht kwam, ging hij zich eerst bezighouden met de binnenlandse politiek, om alle antinazi elementen uit de samenleving te verwijderen. Duitsland was geïsoleerd en kon het zich niet permitteren om aan beide zijden vijandige buren te hebben. De Duitse buitenlandse politiek hield zich dan ook deze eerste jaren met succes bezig met het doorbreken van het diplomatieke isolement van Duitsland. In 1935 sloot Hitler zelfs een non-agressie pact met Polen om de oostgrens veilig te houden. Hierdoor kon hij ongestoord zijn gang gaan in Duitsland. Na de herbewapening en de ''[[Anschluss]]'' van Oostenrijk werd de druk geleidelijk opgevoerd. Voordat [[Sudetenland]] was toegewezen aan Duitsland, bestond de kans dat dit ook met Polen gebeurde.
Na de aaneensluiting van [[Tweede Tsjecho-Slowaakse Republiek|Tsjechië]] en de verandering van dit gebied in het [[Protectoraat Bohemen en Moravië]], werd de aandacht gevestigd op Polen. Begin 1939 zegde Duitsland het non-agressiepact op: het paste niet meer in de 'gewijzigde omstandigheden'. Vanaf maart 1939, toen het land een aanbod van Hitler voor veel nauwere samenwerking onder Duitse leiding afwees, had Duitsland echter de druk op Polen steeds verder opgevoerd. De eisen werden steeds zwaarder: eerst eiste men de aanleg van een snel- en spoorweg op Poolse kosten door de Corridor, later eiste men het hele gebied inclusief Danzig op. Polen wilde het gebied dat tot 1919 van Duitsland was geweest echter niet aan Duitsland teruggeven. Polen werd hierin door [[Verenigd Koninkrijk|Brits]]-[[derde Franse Republiek|Franse]] garanties gesteund en gaf niet toe. Bovendien had Polen, op dat moment geregeerd door een militaire [[dictatuur]], op papier een van de sterkste legers van Europa.
=== Molotov-Ribbentroppact ===
| |||