Frauenkirche (Dresden): verschil tussen versies

Op [[13 februari|13]] en [[14 februari]] [[1945]] bombardeerde de [[geallieerden (Tweede Wereldoorlog)|geallieerde]] luchtmacht Dresden. Ondanks diverse treffers hield het bouwwerk aanvankelijk stand. De acht zandstenen pilaren diewaarop de kolossale koepel ondersteundensteunde hielden het lang genoeg uit om de evacuatie van 300 mensen - die hun toevlucht hadden gezocht in de crypte - mogelijk te maken. De temperatuur in en om de kerk bereikte 1000 graden [[Celsius]]. De pilaren waren roodgloeiend en uiteindelijk begaf de koepel het om 10:00 uur op [[15 februari]]. De buitenmuren verpulverden en bijna 6000 ton steen kwam naar beneden, waarbij de massieve vloeren van de kerk doorboord werden.

HetDe [[Apsis (architectuur)|apsis]] met het [[Altaar (religie)|altaar]], met een [[reliëf (beeldhouwkunst)|reliëf]] met de afbeelding vandat het lijden van Jezus in de hof van [[Gethsemane]] op de [[Olijfberg]] afbeeldt, gemaakt door [[Johann Christian Feige]], was slechts gedeeltelijk beschadigd door het bombardement en de brand die de kerk vernietigden. De [[Apsis (architectuur)|apsis]] en het altaar haddenhad de instorting van de kerk echter redelijk doorstaan. De details van de meeste beelden waren wel verbrijzeldbeschadigd door vallend puin engesteente, veel fragmenten raakten onder het puin.

HetDe gebouwgeblakerde verdween uit het silhouetstenen van Dresden en de geblakerde stenenkerk zouden voor de volgende 45 jaar lang op een hoop blijven liggen midden in de stad. Kort na de1945 oorlog begonnen de inwoners van Dresden debegon uniekemen stenen fragmenten van de Frauenkirche te verzamelen en te nummeren, opdat ze later gebruikt zouden kunnen worden bij de herbouw van de kerk. Dresden kwam na de oorlog in de [[Sovjet-bezettingszone in Duitsland|Sovjet bezettingszone]] te liggen, waaruit later de [[Duitse Democratische Republiek|DDR]] voortkwam. De communistische autoriteiten wilden de puinhopen van de kerk opruimen om plaats te maken voor een parkeerplaats, maar werden daarin ontmoedigd door het bestaandede volkssentimentstadsbewoners datdie de ruïne wilde bewaren ter nagedachtenis aan het bombardement.

In [[1982]] werd de ruïne een plekplaats van samenkomst van een vredesbeweging, gecombineerd met vreedzame demonstraties tegen het regime van de DDR. Op de herdenkingsdag van het bombardement verzamelden zich 400 Dresdenaren bij de ruïne en werd in stilte het bombardement herdacht. Dit was onderdeel van de groeiende invloed van de burgerrechtenbeweging. In [[1989]], kort voor [[die Wende]], groeide het aantal deelnemers tot in de tienduizenden. Na de val van de [[Berlijnse Muur|Muur]] in [[1989]] volgde in [[1990]] de [[Duitse hereniging]].

Na [[diede Wende]] begon men in 1994 met de wederopbouw van de kerk. Met steun van burgers, steden en landen was het mogelijk de kerk te herbouwen en op 30 oktober 2005 weer in gebruik te nemen. Een derde deel van de bij de herbouw gebruikte stenen is afkomstig uit de oude kerk.