Een steeds belangrijker wordend aspect bij bosbouw is het bevorderen van biodiversiteit. Traditioneel bosteeltkundig beheerde bossen zijn vrijwel altijd aanzienlijk armer aan soorten en eenvormiger van structuur dan niet door de mens beheerde bossen. Tegenwoordig geldt dat eenEen bos waar ook [[dood hout|dode bomen]] in staan of liggen is een 'levendiger' bos is dan bos met alleen levende bomen, omdat op en in het dode materiaal talloze organismen leven. In bosteeltkundigals [[productiebos]] beheerde bossen werden aanvankelijk alle omgewaaide en dode bomen uit het bos verwijderd. Sinds er meer aandacht is voor de [[natuurwaarde]] van [[productiebos]]senproductiebossen blijft in veel bossen meer dood hout achter. Dit is zowel voor het bereiken van de in het beleid vastgestelde [[natuurdoeltypen|natuurdoelen]] als om financiële redenen aantrekkelijk. Uiteraard vergt de houtproductie het periodiek verwijderen van levende bomen uit bosteeltkundig beheerde bossen.
Tot de [[1970-1979|jaren zeventig]] waren bosbouw en [[natuurbeheer]] in Nederland twee verschillende vakgebieden, hoewel er altijd veel overleg tussen bosbouwers en natuurbeschermers is geweest. Vanwege de vele pleidooien door moderne bosbouwkundigen van bijvoorbeeld [[Pro Silva]] en de groep [[Stichting Kritisch Bosbeheer]] voor een natuurlijker bosbeheer, kwam er meer discussie over de relatie tussen bosbouw en natuurbeheer. Ook [[Storm (wind)#Zwaarste stormen in Nederland sinds 1910|zware stormen]] in 1972 en 1973 droegen bij tot het inzicht dat het bos ook een natuurlijk ecosysteem is en meer dan een 'houtvoorraad'. Sindsdien worden de Nederlandse bossen meer beheerd als [[ecosysteem|bosecosysteem]] en minder als 'houtakker'. Bosbeheerders bij de natuurbeschermingsorganisaties geven de [[:Categorie:Natuurlijk proces|natuurlijke processen]] meer ruimte. Er is ook meer aandacht voor een natuurlijker soortensamenstelling en bosstructuur. Toch bevatten veel bossen vooral economisch interessante boomsoorten. Soorten als [[linde (geslacht)|linde]], [[taxus]], [[iep]], [[wilde appel]], [[wilde peer]], om er enkele te noemen, zijn in deze bossen hoogst zeldzaam of verdwenen. Naast houtproductie vragen tegenwoordig ook natuurbehoud, [[recreatie]], [[opwarming van de Aarde|klimaatverandering]], [[landschap]]szorg, [[bodemverontreiniging|bodem-]] en [[drinkwater]]bescherming en andere maatschappelijke thema's de aandacht van de bosbeheerder.
