Graviton: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Categorie:Zwaartekracht toegevoegd (HotCat.js) |
k Het graviton staat ter discussie Label: Misbruikfilter: Experimenteren |
||
Regel 15:
[[Categorie:Deeltje]]
[[Categorie:Zwaartekracht]]
'''De opzet is, een bijdrage te leveren die meer inzicht kan geven in de wijze waarop zwaartekracht ontstaat''' [[https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwaartekracht]].
Mijn aandacht ontstond toen ik ontdekte, dat de aard van de gravitatie of zwaartekracht grote overeenkomst vertoont met de Corioliskracht, een kracht die alleen merkbaar is voor de waarnemer, die zich buiten het roterende systeem bevindt [[ Gustave-Gaspard Coriolis|Corioliskracht]]. De waarnemer kan de corioliskracht aan den lijve ondervinden als hij/zij zich op een draaiende vaste schijf voortbeweegt. Voor de waarnemer "lijkt" het, of de zwaartekracht niet meer loodrecht naar beneden wijst,maar een extra component heeft gekregen. (in allerlei regels is de richting van deze component vastgelegd)
Mijn bewering is nu, dat zwaartekracht en corioliskracht op dezelfde wijze in de natuur ontstaan. Wat we tot nu toe "zwaartekracht" noemden is de totale "som" van alle corioliskrachten die op een waarnemer in de natuur werken.
Corioliskrachten, die ruimtelijk ontstaan, doordat de hele kosmos is samengesteld uit bewegende systemen in bewegende systemen in bewegende systemen enz. enz.
Zowel in grote systemen (Astronomie) als in kleine systemen (Atomen).
Waarmee het [[Graviton]] als niet bestaand zou worden beschouwd.
In de kosmos hangt alles met alles samen, is elk roterend systeem weer ingebed in een ander (groter) roterend systeem en samengesteld uit (hoeveel?) roterende systemen.
Is de kosmos ingebed in een hyperkosmos , waarin snelheden groter dan de lichtsnelheid niet ondenkbaar zijn.
Als twee zwarte gaten samensmelten, waarbij enorme energiehoeveelheden gemoeid zijn , dan worden hun zwaartekrachtvelden enorm beinvloed en heeft dat als gevolg, dat ook het aardse zwaartekrachtveld zoekt naar een nieuw evenwicht zoekt, wat we als een siddering ervaren,
zelfs lichtjaren later.
De kosmos is niet gekromd, maar alles waar transport bij plaatsvindt geschiedt langs gekromde banen in het orthogonale stelsel waarin we ons denken te bevinden.
Door valproeven met stofdeeltjes in het luchtledige uit te voeren, is gebleken, dat daarbij samenklontering van de stofdeeltjes optreedt. Hieruit blijkt dat ook deze deeltjes elkaar "aantrekken" . Ze zijn dan ook aan meerdere kosmische "zwaartekrachtsvelden" onderworpen evenals astronomisch grote delen in de kosmos.
Technisch is het mogelijk, om een en ander op aardse schaal te ontwerpen, door roterende schijven in roterende schijven enz. te monteren. Dit zou dan een projectie zijn van roterende "bollen"in roterende "bollen" enz. enz. Dit laatste is dan nog maar een "werkmodel" omdat in de kosmos de banen van bewegende delen, ellipsvormig zijn.
Bij dit "werkmodel" zou dan de middellijn van elk volgend grotere bewegende systeem tenminste tweemaal zo groot moeten zijn.
| |||