Gregor Gysi: verschil tussen versies

Gysi studeerde rechten aan de [[Humboldt Universiteit]] van [[Berlijn]] (toen: [[Berlijn|Oost-Berlijn]]). In [[1967]] sloot hij zich aan bij de [[Sozialistische Einheitspartei Deutschlands|SED]]. In de [[1970-1979|jaren zeventig]] en [[1980-1989|tachtig]] was hij een bekend [[advocaat (beroep)|advocaat]] die belangrijke Oost-Duitse [[dissident]]en verdedigde, zoals [[Rudolf Bahro]], [[Robert Havemann]], [[Ulrich Poppe]] en [[Bärbel Bohley]]. Gysi berichtte over zijn werk aan de [[Stasi]], de geheime dienst van de DDR.<ref name="Zeit">''[http://www.zeit.de/politik/deutschland/2013-02/gysi-stasi-vorwurf Gysi, der streitbare Grenzgänger]'', Die Zeit, 12 februari 2013</ref> Van [[1988]] tot [[1989]] was hij voorzitter van de orde van advocaten van [[Berlijn]].

Gregor Gysi presenteerdebehoorde zichbinnen alsde eenSED hervormingsgezindtot SED-lidde hervormingsgezinde factie. In november [[1989]] presenteerde hij met een groep advocaten een tegenwet die het mogelijk moest maken voor [[Duitse Democratische Republiek|Oost-Duitsers]] om naar de [[Duitsland|Bondsrepubliek Duitsland (1949-1990)|West-Duitsland]] te reizen. Tijdens de grote demonstratie van [[4 november]] van dat jaar trad hij op als spreker en riep hij op tot verregaande hervormingen, waaronder vrije verkiezingen. Korte tijd daarop viel de [[Berlijnse Muur]]. Op [[9 december]] [[1989]] werd Gysi voorzitter van de SED. Onder zijn leiding veranderde de SED haar naam in SED-PDS ([[Partei des Demokratischen Sozialismus]]) en kwam er een partijcommissie die de corruptiepraktijken van prominente SED-leden onderzocht. Dit leidde in [[januari]] en [[februari]] [[1990]] tot het royement van diverse SED-prominenten, waaronder DDR-leiders [[Erich Honecker]] en [[Egon Krenz]]. Als partijvoorzitter stelde Gysi alles in het werk om het [[Vermogen (economie)|vermogen]] van de partij te behouden en het bestaan van de partij te continueren.

In [[2005]] kwam zijn heroptreden in de politiek: naar aanleiding van de [[Duitse Bondsdagverkiezingen 2005|verkiezingen in september 2005]] stelde hij zich als een van de lijsttrekkers van de tot ''[[Die Linkspartei]]'' omgedoopte PDS (de andere was [[Oskar Lafontaine]]) kandidaat voor de bondsdag. In [[Duitse Bondsdagverkiezingen 2009|2009]] en [[Duitse Bondsdagverkiezingen 2013|2013]] werd hijnamens de fusiepartij [[Die Linke]] in de Bondsdag herkozen.