Honingboom: verschil tussen versies

De soort komt van nature voor in [[China]] en [[Korea]]. In [[Japan]] is de soort veel aangeplant bij tempels en op begraafplaatsen. In 1747 werden de eerste [[zaadZaad (plant)|zaden]] door een Franse [[jezuïet]] naar le [[Jardin des Plantes]] in Parijs gestuurd.

De honingboom kan 15-20 m hoog worden. De boom heeft een brede, ronde, open kroon en een grijsgroene schors, waarin door de diktegroei op latere leeftijd scheuren ontstaan. De [[twijgTak (plant)|twijgen]]en zijn donkergroen, evenals de enkele jaren oude takken. Het onevengeveerde [[blad]] is tot 25 cm lang en bestaat uit zeven tot zeventien eironde tot elliptische, geelgroene blaadjes. De boom bloeit in augustus en september met roomgelebleekgele tot roomwitte [[bloemBloem (plant)|bloemen]] in [[pluimPluim (bloeiwijze)|pluimpluimen]]en die tot 30 cm lang kunnen worden. De boom komt vaak pas op ongeveer twintigjarige leeftijd tot bloei, maar op warme standplaats kan dat op tienjarige leeftijd al het geval zijn. De bloemen bevatten veel [[nectarNectar (plant)|nectar]] en worden dan ook druk bezocht door [[honingbij]]en. De vrucht is een 5-8 cm lange, tussen de zaden ingesnoerde [[peulPeul (vrucht)|peul]] met ingesnoerde zaden. Vanwege de vorm van de peulen wordt de honingboom ook wel snoerboom genoemd.

De boom groeit het beste in de volle zon op een warme plaats; ze kan door vorst beschadigd worden. De boom wordt door [[zaaien]] of [[vegetatieve vermeerdering|vegetatief vermeerderd]]. Er bestaat ook een treurvorm (de variëteit ''pendula''). De [[cultivar]] ''Styphnolobium japonicum'' 'Regent' is ontwikkeld in de Verenigde Staten en is in Nederland verkrijgbaar.

De honingboom kan aangetast worden door de [[schimmelsSchimmels|schimmel]] ''[[Fusarium lateritium]]'' en soms door ''[[Nectria galligena]]''.

[[Kew Gardens]] in Londen bezit één van de oudste honingbomen van Europa, aangeplant in 1762. Deze boom is in de loop der jaren scheef gezakt, zodanig dat de stam thans geheel horizontaal ligt.