Het gebroken oor: verschil tussen versies

Kort hierna verneemt Kuifje van het overlijden van de kunstenaar Balthasar, wiens dood iswordt toegeschreven aan een gaslek. De papegaai van Balthasar is echter nog in leven, terwijl die bij een gaslek ook had moeten sterven. Er moet dus moord in het spel zijn. Kuifje vermoedt dat Balthasar misschien vermoord is omdat hij de replica van de fetisj gemaakt had en probeert de papegaai te kopen. Twee sinistere Zuid-Amerikanen, Alonzo Perez en Ramon Bada, zitten er echter ook achter aan en proberen Kuifje hierbij te vermoorden. Uiteindelijk krijgen de schurken de vogel in handen. Zij maken uit de woorden van de sprekende papegaai op dat Balthasar vermoord is door ene Rodrigo Tortilla. Kuifje luistert hen echter af en komt er zodoende ook achter dat Tortilla de fetisj gestolen heeft.

Beide partijen volgen Tortilla aan boord van een schip naar [[San Theodoros]]. Onderweg vermoorden Ramon en Alonzo Tortilla en gooien zijn lichaam overboord. In zijn koffer treffen ze echter nog een replica aan. Kuifje laat hen arresteren in San Theodoros, maar de officier die de arrestatie leidt is een vriend van hen: hij laat niet alleen de schurken vrij, maar zorgt er ook voor dat Kuifje een koffer vol explosieven in handen krijgt,. zodatKuifje dewordt jonge heldhierdoor ter dood veroordeeld wordt.

De executie wordt opgehouden doordoordat deer net op dat moment een burgeroorlog uitbreekt tussen de troepen van [[generaal Tapioca]] en die van [[generaal Alcazar]]. In afwachting van de executie krijgt Kuifje de traditionele sterkedrank ''aguardiente'' aangeboden, wat hem in dronken staat voor het vuurpeloton doet belanden, alwaar hij continu Alcazar prijst. Wanneer Alcazars troepen even later Kuifje redden, vallen zijn lofprijzingen zo op dat Alcazar Kuifje tot kolonel benoemt. Kolonel Diaz, Alcazars vorige adjudant, is hier tegen, gezien het hoge aantal kolonels en lage aantal korporaals, en wordt prompt tot korporaal gedegradeerd, waarop hij wraak zweert. Kuifje, als Alcazars nieuwe adjudant, wordt nogmaals door Alonzo en Ramon gevangengenomen, maar overmeestert hen. Kort daarna pleegt Diaz een mislukte aanslag, waarop de generaal last krijgt van [[geelzucht]].

Terwijl Kuifje de zaken van de generaal waarneemt arriveert een zekere Chicklet, vertegenwoordiger van General American Oil. Chicklet is uit op olievelden in het gebied Gran Chapo, dat gedeeltelijk van buurland [[Nuevo Rico]] is. Hij biedt Kuifje geld om Alcazar te bewegen tot oorlog met Nuevo Rico, wat Kuifje pertinent weigert. Hierop stuurt Chicklet eende huurmoordenaar genaamd Pablo op Kuifje af. Een gelijktijdige aanval van Ramon doet de aanslag echter mislukken, waardoor Pablo overgeleverd wordt aan Kuifjes genade - genade die. Kuifje ookspaart verleentPablo's leven. Hierop vervalst Chicklet een brief waarin Kuifje als een spion van Nuevo Rico lijktwordt neergezet: de heldKuifje valt hierdoor bij Alcazar uit de gratie en wordt opnieuw ter dood veroordeeld. Pablo is zijn levensschuld echter niet vergeten en redt Kuifje uit de dodencel, waarna Kuifje in een dienstwagen de grens over vlucht. Nuevo Rico, waarvan de president op soortgelijke wijze wordt omgekocht door British Oil, grijpt dit incident aan voor een oorlog met San Theodoros.

Kuifje besluit de rivier op te varen, het regenwoud in, om de Arumbaya's te zoeken,. inHij dehoopt via hoophen te ontdekken wat er met de houten fetisj aan de hand is. In het regenwoud ontmoet hijKuifje Ridgewell, een Britse ontdekkingsreiziger die ervoor gekozen heeft om de rest van zijn leven bij de Arumbaya's te blijven. Ze worden gevangen door een vijandelijke stam, maar worden vrijgelaten door een truc van de [[buikspreken]]de Ridgewell. Terug in het dorp vertelt het opperhoofd dat de fetisj oorspronkelijk aan een ontdekkingsreiziger genaamd Walker gegeven was, als teken van vriendschap. Toen de expeditie vertrokken was, bleek er echter ook een heilige steen gestolen. De Arumbaya's vielen hierop de expeditie aan:. Walker ontsnapte echter met de fetisj, evenals een [[Mesties]] genaamd Lopez, die zwaargewond vluchtte.

Kuifje verlaat de stam en komt Ramon en Alonzo opnieuw tegen. De schurken blijken in het bezit van een papier, geschreven door Lopez. Hieruit blijkt dat Lopez de dief was en dat hij de de edelsteen in de fetisj verstopt had. Hoe Tortilla vervolgens aan de brief van Lopez is gekomen, wordt niet meer duidelijk; (Tortilla is immers dood). Als Alonzo en Ramon echter weer ontsnappen, ziet Kuifje geen andere mogelijkheid dan met Bobbie terugkerenterug te keren naar huis. De oorlog is inmiddels ook afgelopen, nadat bleek dat er toch geen olie in Gran Chapo te vinden was.

Terug in Europa komt Kuifje plotseling meerdere replica's van de fetisj tegen in antiekwinkels - en, alle met het gebroken oor. Deze blijken gemaakt in de fabriek van de broer van wijlen Balthasar, die het beeldje aantrof in hetBalthasars nalatenschap van zijn broer. Het origineel is echter verkocht aan een Amerikaan genaamd Goldbarr, die onderweg is naar huis. Kuifje slaagt erin het schip per watervliegtuig te bereiken, maar Alonzo en Ramon blijken hem voor te zijn. Tijdens een worsteling valt de fetisj kapot, waarop de edelsteen in zee valt. Al vechtend valt het drietal in het water: Kuifje wordt door de bemanning gered, maar Alonzo en Ramon komen niet meer boven. Nadat Kuifje de geschiedenis aan Goldbarr verteld heeft verteld, besluit deze om de fetisj (na reparatie) terug te schenken aan het museum.

* Een van de indianen heette oorspronkelijk Carajo. Toen de clichés al gereed waren, liet hij die alsnog veranderen in Caraco. ''Carajo'' betekent namelijk bordeel, iets waar Hergé pas op het laatste moment achter kwam.<ref>Assouline, Pierre (1996) Hergé. Biografie, p. 125</ref>

* Bij de publicatie van het stripverhaal in het Franse tijdschrift ''[[Coeurs Vaillants]]'' werd in 1938 één plaatje gecensureerd, dat waar de twee verdronken boeven Perez en Bada door duiveltjes worden weggevoerd. In het weekblad is het vervangen door een tekening van een over het water turende Kuifje die de woorden "God hebbe hun ziel" uitspreekt.<ref>Assouline, Pierre (1996) Hergé. Biografie, p. 127</ref> In de albumuitgave is het oorspronkelijke plaatje met de duiveltjes gehandhaafd.