Repetitive strain injury: verschil tussen versies

De gevolgen van RSI leiden tot aanzienlijke kostenposten voor werkgevers en [[verzekeringsmaatschappij]]en. Eind jaren negentig van de twintigste eeuw was er veel te doen om RSI-klachten. Veel mensen klaagden in toenemende mate over een ‘muisarm’ en over nek-, rug- en schouderklachten. Het topjaar was 2003. Verzekeraars in Nederland kregen bijna driehonderd RSI-claims binnen op basis van de [[werkgeversaansprakelijkheid|aansprakelijkheidsverzekering voor bedrijven]]. In dat jaar vormde RSI 30 procent van het totale aantal meldingen. Daarna zette weer een sterk dalende trend in. In mei 2008 maakte het Centrum voor Verzekeringsstatistiek (CVS) bekend dat in 2007 nog slechts vijf procent van alle beroepsziektemeldingen RSI-meldingen betrof. Als oorzaak voor de daling werd aangewezen dat werkgevers zowel als [[arbodienst]]en en verzekeraars in de tussenliggende periode veel aan voorlichting en preventieve maatregelen hadden gedaan.<ref>[https://archive.is/20120530023116/http://www.blikopnieuws.nl/bericht/75497 RSI over hoogtepunt heen]. Blik op Nieuws, 16 mei 2008</ref><ref>{{Citeer journal |author=F. Kievits en M.T. Adriaanse |url=https://www.ntvg.nl/artikelen/nieuws/repetitive-strain-injury-over-hoogtepunt-heen |title='Repetitive strain injury' over hoogtepunt heen |journal=Ned Tijdschr Geneeskd. |year=2008 |volume=152 |pages=1346-7}}</ref>