Saint-Barthélemy (eiland): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Kippenbot1 (overleg | bijdragen)
k N.a.v. hernoeming/verwijdering categorie
Taalvoske (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 41:
 
== Geschiedenis ==
Saint-Barthélemy werd in [[1493]] ontdekt door [[Christoffel Columbus|Columbus]], en werd genoemd naar de [[beschermheilige|naamheilige]] van diens broer Bartolomeo. Het eiland werd bevolkt door [[Cariben (indianen)|Cariben]]. Pas in [[1648]] werd het gekoloniseerd, door Franse kolonisten vanvanuit Saint Kitts gekoloniseerd. In [[1651]] werd het eiland echter aan de [[Orde van Malta|Ridders van Malta]] verkocht. De Cariben moordden in [[1656]] alle kolonisten uit. In [[1763]] vestigden Franse [[zeerover|boekaniers]] uit [[Normandië]] en [[Bretagne (schiereiland)|Bretagne]] zich op het eiland. Onder [[Lodewijk XVI van Frankrijk|Lodewijk XVI]] werd het op [[1 juli]] [[1784]] aan [[Zweden]] verkocht, in ruil voor handelsrechten in [[Göteborg (stad)|Göteborg]]. De Zweden noemden de hoofdstad ''Gustavia'', naar hun koning [[Gustaaf III van Zweden|Gustaaf III]].
 
Saint-Barthélemy werd een [[vrijhaven]], waar gekaapte lading kon worden verkocht. Het eiland bloeide op, tot het door de opkomst van het [[stoomschip]] minder belangrijk werd. Op [[10 augustus]] [[1878]] kochten de Fransen het terug, nadat de plaatselijke bevolking voor aansluiting bij Frankrijk had gestemd. In [[1946]] kreeg [[Guadeloupe]], waar Saint-Barthélemy toen onder viel, de status van overzees [[departement (Frankrijk)|departement]]. In de tweede helft van de [[20e eeuw]] verdubbelde de bevolking van het eiland tot 7000 inwoners.
Regel 62:
Saint-Barthélemy wordt bestuurd door een [[Territoriale Raad van Saint-Barthélemy|Territoriale Raad]] met 19 leden en een uitvoerend college van 7 leden, beide gevestigd in het [[Hôtel de la Collectivité]] (vóór 2007 het gemeentehuis) in de hoofdstad [[Gustavia]] en voorgezeten door de [[lijst van voorzitters van de Territoriale Raad van Saint-Barthélemy|voorzitter ('président') van de Territoriale Raad]], sinds de instelling van de functie in 2007 is dat [[Bruno Magras]] (kartel UMP = Union pour un Mouvement Populaire & [[Saint-Barth Eerst!]]).
 
Het eiland wordt in de Franse nationale [[Senaat (Frankrijk)|Senaat]] te [[Parijs]] vertegenwoordigd door één senator, momenteel [[Michel Magras]] (Saint-Barth Eerst!), de broer van Bruno. Over de vertegenwoordiging in de Franse [[Nationale Vergadering (Frankrijk)|Nationale Vergadering ('Assemblée nationale')]] is er nog steeds discussie,; momenteel wordt die nog waargenomen door [[Victorin Lurel]] ([[Parti Socialiste (Frankrijk)|PS]]), die één van de vier kieskringen van Guadeloupe vertegenwoordigt (en overigens ook [[lijst van voorzitters van de Conseil Régional van Guadeloupe|voorzitter]] van de [[Conseil Régional]] van Guadeloupe is). Het Frans staatshoofd, de president (momenteel [[Emmanuel Macron]]), wordt vertegenwoordigd door de ''préfet délégué'' (gedelegeerd prefect) op Guadeloupe, momenteel [[Jacques Simonnet]], die er de vertegenwoordiging op Sint-Maarten bijneemt.
 
Op 1 januari 2012 werd de status van Saint-Barthélemy veranderd van [[ultraperifere regio]] naar [[Landen en gebieden overzee|gebiedoverzees overzeegebied]]. Daarmee is Saint-Barthélemy na [[Frans-Algerije]] en [[Groenland]] de derde regio die de [[Europese Unie]] (of een voorganger) heeft verlaten.
 
== Economie ==
Regel 70:
 
== Vervoer ==
Saint-Barthélemy heeft een klein vliegveld, de [[Luchthaven Gustaf III]]. De meeste vliegtuigjes die er komen kunnen twintigtot passagiersmaximum oftwintig minderpassagiers vervoeren. De korte startbaan eindigt direct op het strand, en staat bekend als zeer gevaarlijk. Desondanks zijn er zelden ongevallen gebeurd.
 
De [[Sint Maarten (land)|Sint Maartense]] luchtvaartmaatschappij [[Winair]] voert lijnvluchten uit naar haar thuisbasis, de Guadeloupse maatschappijen [[Air Antilles Express]] en [[Air Caraïbes]] naar [[Pointe-à-Pitre]] en het lokale [[St Barth Commuter]], dat wordt geleid door de voorzitter van de Territoriale Raad Bruno Magras, naar Sint Maarten en het Franse territorium Sint-Maarten aan de andere kant van het eiland. Daarnaast biedt een viertal maatschappijen [[chartermaatschappij|charter]]vluchten aan naar samen 33 bestemmingen in 17 landen en territoria in de Caraïben.