Zuiderzee: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
2 (onbereikbare) links aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v1.5.4) |
k →1848-1918: plannen voor droogmaling: Volledige artikeltekst ipv weblink |
||
Regel 121:
In de loop van de [[19e eeuw|negentiende eeuw]], toen de [[Tweede industriële revolutie|technologie]] snel vooruitging, kreeg dit plan een concretere vorm.<ref>[http://dare.uva.nl/document/188979 dare.uva,nl, ''Afsluiting en inpoldering van de Zuiderzee'']</ref> Voor de internationale handelsvaart was de Zuiderzee toen al niet meer zo belangrijk. Inpoldering paste ook in het vooruitgangsgeloof van het tijdperk van de [[industriële revolutie]]. Het project zou veel nieuwe landbouwgrond opleveren en zou de immer bedreigde [[kustlijn]] met ruim 250 kilometer inkorten en zo de kans op overstromingen sterk reduceren. Dat laatste was van groot belang, temeer daar Nederland steeds dichter bevolkt raakte.
In 1848 waren [[Jakob Kloppenburg]] en [[Pieter Faddegon]] de eersten die met een concreet plan voor droogmaking kwamen. Een jaar later kwam waterstaatsingenieur [[B.P.G. van Diggelen]] met een soortgelijk plan.<ref name="Bossaers, p. 31"/> Ook waterbouwkundig ingenieur [[Thomas Joannes Stieltjes sr.]] kwam in 1867 met een uitwerking van het voorstel om een nieuwe Nederlandse provincie te creëren door een deel van de Zuiderzee droog te malen.<ref>{{Citeer journal |author=T.J. Stieltjes |url=http://link.springer.com/article/10.1007%2FBF02288530#page-1 |title=De droogmaking van een gedeelte der zuiderzee |journal=De Economist |date=September 1867 |volume=16 |issue=2 |pages=271–286 |doi=10.1007/BF02288530}}</ref> In 1875 besloot minister van Binnenlandse Zaken [[Jan Heemskerk Azn.|Jan Heemskerk]] dat het plan tot droogleggen door de staat moest worden gerealiseerd.<ref>Rooijendijk, p. 268</ref>
In [[1886]] richtten enkele notabelen onder wie [[Age Buma]] de [[Zuiderzeevereniging]] op, die moest gaan onderzoeken of drooglegging haalbaar was. Ir. [[Cornelis Lely]] trad in [[1886]] als ingenieur bij deze vereniging in dienst. Hij ontwierp in [[1891]] het eerste plan voor de [[Afsluiting (topologie)|afsluiting]] van de Zuiderzee. In [[1892]] adviseerde een [[staatscommissie]] om tot uitvoering van het Plan-Lely over te gaan.<ref name="absolutefacts.nl">http://www.absolutefacts.nl/geschiedenis/data/zuiderzee.htm</ref> Tegen de plannen voor inpoldering werd heftig geprotesteerd door de vissers uit onder meer Enkhuizen, Hoorn, [[Stavoren]], Urk en Volendam, die hun bron van inkomsten door deze plannen zagen verdwijnen. Dit was een belangrijke reden dat er nog enige tijd werd geaarzeld.<ref name="absolutefacts.nl"/> In [[1913]], toen Lely inmiddels voor de derde maal [[minister]] van [[Ministerie van Verkeer en Waterstaat|Waterstaat]] was, werd de inpoldering niettemin opgenomen in het regeringsprogramma, ondanks de aanhoudende protesten vanuit de visserijsector.
| |||