Versie van 5 nov 2017 16:12 bewerken J.Grandgagnage (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Uitgezonderden van IP-adresblokkades 46.327 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 5 nov 2017 18:58 bewerken ongedaan maken J.Grandgagnage (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Uitgezonderden van IP-adresblokkades 46.327 bewerkingen snoei Nieuwere bewerking →
Regel 2: {{Citaat\|Die sonder Minne leven sijn dode.\|bron=Hadewijch}} De Middelnederlandse [[religie\|geestelijke]] [[epiek]] was meestal in dichtvorm opgesteld en kan verder worden onderverdeeld in de uitweidingen over het [[Nieuwe Testament]] (het bekendste voorbeeld is ''[[Vanden Levene ons Heren]]'' van [[Martijn van Torhout]]) en heiligenlevens zoals die van Hendrick van Veldeke, Jacob van Maerlant en [[Willem van Afflighem]]. De eerste vertegenwoordiger van mystieke literatuur, Beatrijs van Nazareth, beschreef haar liefde voor God in een heldere, eenvoudige stijl met soms verrassende expressieve heftigheid. Het enige werk dat we van haar hebben is ''Zeven Manieren van Minnen''. Deze prozatekst beschrijft de zeven stadia van liefde tot zij gezuiverd en omgevormd kan terugkeren tot God. Hadewijch is een grote mystieke dichter. Ook in haar werk neemt de liefde voor God (haar ''minne'') en vereniging met God een belangrijke plaats in. Bij Jan van Ruysbroec bestond de zoektocht naar God in het zoeken in de diepten van de eigen ziel. Hij beschreef dat proces als een soort spirituele ladder met drie onderscheiden fasen:

Middelnederlandse mystieke literatuur: verschil tussen versies