Verfransing van Brussel: verschil tussen versies

| first= Frank | last= Tétart | location= | year= 2009| pages= 112| isbn=9782804117818 | accessdate=26 april 2013}}</ref><!--zie bladzijde 17--><ref name="balans"/><!--zie bladzijde 31--><ref name="boone"/><!--zie bladzijde 418--><ref name="blampain"/><!--zie bladzijde 247--><ref name="vanhecke"/><!--zie bladzijde 453--> Het Frans was de taal van de politieke, economische en maatschappelijke elite<ref name="hasquin2"/><!--zie bladzijde 208--><ref name="vanhecke"/><!--zie bladzijde 453--><ref name="tétart"/><!--zie bladzijde 31--><ref name="blampain"/><!--zie bladzijde 262--> en een symbool voor opwaartse sociale mobiliteit,<ref name="jaumain"/><!--zie bladzijde 48--><ref name="bogaert"/><!--zie bladzijde 118--><ref name="kramer"/><!--zie bladzijde 112--><ref name="gubin"/><!--zie bladzijde 50--><ref name="hasquin2"/><ref name="vrints"/><!--zie bladzijde 209--> en werd als vanzelfsprekend — zonder dat daar expliciete overheidsdwang voor nodig was<ref name="kossmann"/><!--zie bladzijde 148--><ref name="balans"/><!--zie bladzijde 52--><ref name="louckx">{{nl}} {{cite book |url=http://www.briobrussel.be/ned/webpage.asp?WebpageId=79 |title=Vlamingen tussen Vlaanderen en Wallonië. Taalaanvaardings- en taalontwijkingsprocessen in een meertalige situatie bekeken vanuit de sociologische literatuur over etnische en raciale verhoudingen |first=Fred |last=Louckx|year=1982 |edition=Taal en Sociale Integratie, V |publisher=[[Vrije Universiteit Brussel]] (VUB) |pages=348 |accessdate=26 april 2013 |format=pdf}}</ref><!--zie bladzijde 129--> — de exclusieve taal van het gerecht, de administratie, het leger, de cultuur, het onderwijs en de media.<ref name="bitsch"/><!--zie bladzijde 120--><ref name="tétart"/><!--zie bladzijde 31--><ref name="jaumain"/><!--zie bladzijde 47--><ref name="kok"/><!--zie bladzijde 369--><ref name="marynissen"/><!--zie bladzijde 143--> Het geheel Franstalige [[Voorlopig Bewind (België)|Voorlopig Bewind]] nam aan dat de nieuw ingevoerde taalvrijheid dehet natuurlijkevanzelfsprekende suprematieoverwicht van het Frans tot gevolg zou hebbenteweegbrengen.<ref name="kossmann"/><!--zie bladzijde 148--> Voor de overheid betekende deze taalvrijheid het individuele recht de taal te spreken die men verkoos, maar niet dat deze taal dan ook te allen tijde gebruikt moest kunnen worden.<ref name="kramer"/><!--zie bladzijde 81--><ref name="vanhecke"/><!--zie bladzijde 453-->