Weesperpoort (brug): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Beeldhouwwerken: Standbeeld voor F.M. Wibaut |
|||
Regel 48:
In 1845 lag hier een brug die de verbinding verzorgde tussen de stad en het toen nieuwe treinstation [[Station Amsterdam Weesperpoort]], dat net buiten de Singelgracht lag. In de jaren [[1850-1859|vijftig]] van de negentiende eeuw legde de stad een nieuwe brug neer. Het ontwerp daartoe kwam van de stadsarchitect [[Bastiaan de Greef]]. In de 20e eeuw moesten door nieuwe inzichten verdere aanpassingen gedaan woorden. De eerste aanpassing kwam in [[1920]]. Er kwam een brug te liggen ontworpen door [[Jo van der Mey (architect)|Jo van der Mey]], met nog restanten van de brug van De Greef. Die brug had al tekenen van de [[Amsterdamse School (bouwstijl)|Amsterdamse Schoolstijl]], zoals uitkragende granieten pijlers. Die brug was nodig vanwege toenemende toe- en afvoer van het station, dat ten zuidoosten van de brug lag. In 1939 werd dat station gesloopt en verwacht werd dat het overige verkeer aanmerkelijk zou toenemen. Aan de [[Dienst der Publieke Werken (Amsterdam)|Publieke Werken]] werd gevraagd om een nieuwe brug te ontwerpen. [[Piet Kramer]] was toen de bruggenman. Op verzoek werd een 34 meter brede brug gebouwd (er moest ook een tram overheen). Ook Kramer kwam met een brug in de stijl van de Amsterdamse School, maar voorzag die brug tevens van beeldhouwwerken, (voor zijn doen) sobere siersmeedijzeren balustrades en een terrasje aan de kant van de [[Mauritskade (Amsterdam)|Mauritskade]].
In 1967 en 1968 is de brug enige tijd uit dienst gehaald (afgebroken), waarbij ook [[tramlijn 7 (Amsterdam)|tram 7]] moest omrijden, vanwege de aanleg van een ongelijkvloerse kruising ter plaatse waarbij tevens de bouwkundige restanten van een vroegere [[draaischijf (spoorweg)|draaischijf]] van het Weesperpoortstation werden verwijderd om plaats te maken voor een tunnelstuk dat al vast werd aangelegd voor de [[Oostlijn]] waarvan de echte bouw pas in 1970 begon. Op de grens van de jaren [[1960-1969|zestig]] en [[1970-1979|zeventig]] kwam de brug weer terug in een gewijzigde gedaante. De brug wwas (opnieuw) verbreed, beelden waren verplaatst en op de brug kwam ruimte voor een toe/uitgang voor het in 1977 te openen [[metrostation]] [[Weesperplein (metrostation)|Weesperplein]].<ref>Deze toegang is gebouwd in de strakke jaren zestigstijl van de hand van architecten [[Sier van Rhijn]] en [[Ben Spängberg]], destijds Merkelbachprijswinnaars, later vervloekt omdat het hier in het geheel niet bij de stijl van Kramer zou passen en neergesabeld door [[Gerrit Komrij]] in zijn ''Het boze oog''.</ref> Bij die brug [Brug 465] werd tevens een fietserstunnel gebouwd, die dertig jaar later weer gesloten werd vanwege drugsoverlast etc. Eind [[20e eeuw]] werd een noordwestelijk deel van het landhoofd afgebroken in verband met de bouw van [[Sarphatiplaza]].
== Beeldhouwwerken ==
| |||