Marianne van Oranje-Nassau: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ref
+ISBN nummer
Regel 51:
Daarop kwamen de contacten met het Oranjehuis onder grote druk te staan en was ze in Pruisen ongewenst. Daarmee werd haar feitelijk het contact tot haar kinderen ontzegd. Deze kwamen echter in 1849 per trein naar Nederland. Op 5 juni 1853 werd haar echtscheiding goedgekeurd door de koning van Pruisen.
 
Ze stierf op 29 mei 1883 op Schloss Reinhartshausen in [[Erbach (Rheingau)|Erbach]]. Marianne werd na haar dood begraven in het graf van Van Rossum<ref>C.H. Voorhoeve (1965) ''Prinses Marianne der Nederlanden 1810-1883'' Europese Bibliotheek, Zaltbommel, p. 83 ISBN: 9028843647</ref>, in het Duitse [[Erbach (Rheingau)|Erbach]] in de [[Rheingau]]. Zij was de laatste Oranje, vóór [[Friso van Oranje-Nassau van Amsberg]] (2013), die ter aarde werd besteld. Alle andere Oranjes werden - al dan niet gebalsemd - bijgezet in een grafkelder, meestal in Delft.
 
Prinses Marianne heeft in de tijd dat zij in Duitsland woonde, in de buurt van Breslau, tegenwoordig [[Wrocław]] in Polen, veel voor de streek betekend. Zij heeft veel in de aanleg van wegen en in de (glas)industrie geïnvesteerd. In Seitenberg, nu [[Stronie Śląskie]], staat nu nog de glasfabriek Violetta, waarvan zij de oprichting mogelijk heeft gemaakt. In Bad Landeck, nu [[Lądek Zdrój]], staat nog een monumentje ter herinnering aan haar inbreng in de aanleg van een belangrijke weg in het gebied.