Shorttrack (schaatsen): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
2 (onbereikbare) links aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v1.5.4) |
9 (onbereikbare) links aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v1.5.7) |
||
Regel 31:
Rond 1890 ontstond het shorttrack in [[Groot-Brittannië]] uit het in die tijd erg populaire [[rolschaats]]en. De sport werd pas in 1967 door de [[Internationale Schaatsunie]] (ISU) erkend. In [[Solihull (stad)|Solihull]] vonden de eerste internationale kampioenschappen plaats in 1978<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20131103104536/http://www2.isu.org/vsite/vcontent/page/custom/0%2C8510%2C4844-130844-132152-20256-74409-custom-item%2C00.html</ref> (gewonnen door [[Alan Rattray]] en [[Celeste Chlapaty]]). Deze wedstrijden kregen in 1981, het jaar van het eerste officiële wereldkampioenschap in [[Meudon-la-Forêt]], ook de titel wereldkampioenschap. Nederland maakte in 1975 voor het eerst kennis met shorttrack. Tijdens de [[Olympische Winterspelen 1988|Olympische Winterspelen]] van [[Olympische Winterspelen 1988|Calgary]] (1988) stond de sport als demonstratiesport op het programma. Vier jaar later, in 1992, besloot het [[Internationaal Olympisch Comité]] (IOC) om shorttrack op te nemen in de lijst van Olympische disciplines.
Landenteams hebben sinds 1991 een eigen [[Wereldkampioenschap shorttrack (teams)|wereldkampioenschap]]. De eerste editie van deze wedstrijd in [[Seoel]] werd bij de heren gewonnen<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930020125/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-130402-131710-26017-0-file,00.pdf</ref> door het [[Japan]]se team, terwijl [[Canada]] er bij de vrouwen vandoor ging met de titel.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930025005/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-130403-131711-26016-0-file,00.pdf</ref> Seoel organiseerde daarnaast in 1994 het eerste wereldkampioenschap voor [[Wereldkampioenschap shorttrack (junioren)|junioren]]. [[Zuid-Korea]]anse rijders behaalden vier van de zes podiumplaatsen, aangevoerd door de wereldtitels van [[Seung-Chan Lee]]<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930025125/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-131258-132566-27402-0-file,00.pdf</ref> (heren) en [[So-Hee Kim]]<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930030120/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-131256-132564-27401-0-file,00.pdf</ref> (dames). Drie jaar later (1997) werd de officiële wereldbekercyclus geïntroduceerd. In ditzelfde jaar vond het eerste [[Europese Kampioenschappen shorttrack|Europees kampioenschap]] plaats in het Zweedse [[Malmö (stad)|Malmö]]. Sinds de introductie van deze wedstrijd wonnen de [[Italië|Italiaan]] [[Fabio Carta]] en [[Evgenja Radanova]] ([[Bulgarije]]) beiden zeven titels.
Op internationaal niveau heersen Aziatische ([[Volksrepubliek China|China]], [[Zuid-Korea]]) en Noord-Amerikaanse ([[Verenigde Staten]], [[Canada]]) landen. De Koreaan [[Ahn Hyun-soo]] werd in de periode van 2003 tot 2006 vier keer wereldkampioen. De Chinese [[Yang Yang (A)]] behaalde één wereldtitel meer van 1998 tot 2002. Tijdens de [[Olympische Winterspelen 2002|Winterspelen]] in Salt Lake City viel de overwinning van de [[Australië (land)|Australiër]] [[Steven Bradbury]] op, doordat hij als eerste over de finish kwam nadat de andere gedoodverfde favorieten ten val waren gekomen. Vier jaar later werd de Koreaanse [[Jin Sun-yu]] de eerste Koreaanse atleet met drie gouden medailles op de Spelen. Ahn Hyun-soo evenaarde deze prestatie luttele uren later. De overstap van Ahn naar Rusland en de opkomst van [[Sjinkie Knegt]] zorgden voor meer Europese successen.
Regel 37:
== Reglementen ==
[[Bestand:Fabiocarta flickr01.jpg|thumb|225px|Fabio Carta en Niels Kerstholt]]
Bij het shorttrack zijn er andere regels dan bij het langebaanschaatsen, omdat er met meerdere rijders tegelijk in de baan wordt gereden. Deze internationaal geldende regels zijn opgesteld door de [[Internationale Schaatsunie]] (ISU).<ref name="ISU">{{en}} https://web.archive.org/web/20061016011150/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-178409-195627-112044-0-file,00.pdf</ref> Inhalen is toegestaan, binnendoor én buitenom. De verantwoordelijkheid voor botsingen ligt, mits de andere schaatser zich aan de reglementen houdt, bij de rijder die inhaalt. Schaatsers die een ronde achter komen te liggen mogen hun race vervolgen aan de buitenkant van de baan, zonder de rest van de rijders in de weg te rijden. Wordt hij of zij wederom ingehaald, dan moet de race worden verlaten als er geen rijders meer op een overbrugbare afstand rijden.
Tijdens wedstrijden wordt door een aantal juryleden (1 hoofdscheidsrechter die wordt geassisteerd door 2 assistent-scheidsrechters en een video-scheidsrechter of 4 assistent-scheidsrechters) op en rond de baan gelet op een correct verloop van een race.
Regel 124:
Na de Tweede Wereldoorlog groeide het shorttrack in het buitenland (o.a. in Australië, Frankrijk, Engeland) sterk. In Nederland gaven Engelse rijders in 1975 een demonstratie in de pauze van het Nederlands Kampioenschap kunstrijden. In april van dat jaar was men al zo ver dat een team van H.C. Amsterdam deelnam aan een wedstrijd in [[Brugge]] (België). De eerste shorttrackwedstrijd op Nederlandse bodem, met deelnemers uit Engeland, België, Frankrijk en Nederland, vond plaats in Eindhoven op 22 februari 1976. Er worden verdere plannen gemaakt om onder meer demonstraties te houden. Van het gebruik van een helm en beschermende kleding had men nog niet gehoord en er werd op 'gewone' [[Noor (schaats)|wedstrijdnoren]] gereden. Goede rijders werden aangetrokken door het eerste Open Nederlands Kampioenschap in 1977. Tijdens de allereerste rit vloog er al een Deense deelnemer uit de bocht, wat resulteerde in een schaats in zijn dijbeen.
Internationaal ontstond er echter een probleem rondom de lengte van de baan. In Engeland gebruikte men een baan van 100 meter, terwijl in Nederland 125 meter gebruikelijk was. In de Verenigde Staten kende men het zogenaamde ''diamond of safety'', een ruitvormige baan. De Australiërs kenden op hun beurt weer de ''double radius track''. Er werd in Nederland niet gewacht op verdere internationale regelgeving: in 1978 wint het team van [[Indoor Hardrij Club Leiden]] de eerste nationale competitiewedstrijd. [[Menno Boelsma]] behaalde in 1981 de eerste nationale titel en een vijfde plek op het wereldkampioenschap. Zeven jaar later werd [[Peter van der Velde (shorttracker)|Peter van der Velde]] wereldkampioen.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930024427/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-130436-131744-26036-0-file,00.pdf</ref> In 1986, 1987, 1989 en 1990 werd het Nederlands aflossingsteam 4 keer wereldkampioen.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070110103729/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-130404-131712-26015-0-file,00.pdf</ref> Bij de vrouwen behaalde Joëlle van Koetsveld in 1990 de eerste en enige Nederlandse zilveren medaille bij een WK.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930015426/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-130407-131715-26011-0-file,00.pdf</ref> Europese titels werden tot op heden ook niet behaald, [[Dave Versteeg]] en Cees Juffermans kwamen in respectievelijk 1998 en 2001 niet verder dan een tweede plaats,<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930020457/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-132274-133582-28524-0-file,00.pdf</ref> net als [[Ellen Wiegers]] in 1997 en 1998.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070110103733/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-132277-133585-28528-0-file,00.pdf</ref>
De laatste jaren worden er binnen de KNSB meer middelen aangewend om het niveau van het shorttrack in Nederland te verbeteren. Het doel was het behalen van medailles en finaleplaatsen tijdens de [[Shorttrack op de Olympische Winterspelen 2010|Winterspelen in Vancouver]], hetgeen niet werd gerealiseerd. Op 20 januari 2008 behaalde [[Niels Kerstholt]], mede door zijn winst op de 1000 meter, de tweede plaats op het [[Europese Kampioenschappen shorttrack 2008|Europees kampioenschap]]. Voor Nederland was dit de eerste medaille in het eindklassement sinds de tweede plek van [[Cees Juffermans]] in 2001. Op de [[Shorttrack op de Olympische Winterspelen 2014|Olympische Winterspelen 2014]] behaalde [[Sjinkie Knegt]] op de 1000 m Brons, de eerste Nederlandse medaille bij de shorttrack ooit. In 2015 werd Sjinkie Knegt Europees en wereldkampioen.
| |||