Krakeling (koek): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 17:
De broers [[Joost Hiddes Halbertsma]] en [[Eeltje Halbertsma]] (bekende volksschrijvers uit de 19e eeuw) beschrijven het feest [[Sint Piter]], waarbij deze [[Sint (heilige)|sint]] een zijden doek om het gezicht draagt en krakelingen uit [[Hamburg]], koek, [[speelgoed]] en [[Appel (vrucht)|appel]]s aan de kleding genaaid heeft<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBDDD02:000203611:mpeg21:p002 Sint-Pieter in Grouw]</ref>.
 
In het overwegend protestantse Noord-Duitsland vinden wezijn gestalten te vinden, die – net als in Nederland – eigenschappen van [[Sinterklaas]] en een zwarte [[boeman]] combineerden. Op het Oost-Friese eiland [[Wangerooge]] heette de verbasterde [[duivel]]sgestalte ''Sunnerklaus''. Hij ging op [[kerstavond]] samen met zijn knecht Greifan alle huizen langs en ondervroeg de kinderen of ze al konden bidden. Ze moesten beloven gehoorzaam te zijn en hem een hand geven. Ze kregen dan een krakeling.
 
In [[Geraardsbergen]] is de krakeling een ringvormig broodje, ook wel 'mastel' genaamd, dat vooral bekend is van de [[krakelingen|krakelingenworp]]. Dit ''Feest van Krakelingen en Tonnekensbrand in Geraardsbergen'' staat sinds 2010 vermeld op de [[Representatieve lijst van het immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid]].
 
In 1661 had [[Everard Meyster]] de Amersfoorters zo gek gekregen dat zij een grote [[Zwerfsteen|zwerfkei]], de [[Amersfoortse Kei]], van de heide bij [[De Stompert]] de stad in trokken. Bij deze gebeurtenis trakteerde hij op bier en krakelingen,. zijnZijn huis ([[De Krakeling (Utrecht)|De Krakeling]]) is hiernaar vernoemd.
 
{{clear}}