Assyrische Kerk van het Oosten: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
1 bron(nen) gered en 0 gelabeld als onbereikbaar #IABot (v1.5beta)
Regel 24:
| website = http://www.news.assyrianchurch.com/
}}
De '''Assyrische Kerk''' ([[Syrisch]]: ܥܕܬܐ ܩܕܝܫܬܐ ܘܫܠܝܚܝܬܐ ܩܬܘܠܝܩܝ ܕܡܕܢܚܐ ܕܐܬܘܖ̈ܝܐ, ''‘Ittā Qaddishtā wa-Shlikhāitā Qattoliqi d-Madnĕkhā d-Āturāyē''), ook wel de '''Kerk van het Oosten''', de '''Nestoriaanse Kerk''' of de '''Oost-Syrische Kerk''' genoemd, behoort tot de [[Kerk van het Oosten (hoofdbetekenis)|oostelijke tak]] van het [[Syrisch christendom]].<ref>[https://web.archive.org/web/20111104183142/http://www.oikoumene.org/en/member-churches/church-families/the-assyrian-church.html World Council of Churches]: Assyrian Church</ref> Ze behoort niet tot de [[oriëntaals-orthodoxe kerken]]. De naam 'Assyrische Kerk' dateert uit de [[19e eeuw]].
 
== Geschiedenis ==
Regel 30:
Volgens de legende werd de Kerk gesticht door de apostel [[Thomas (apostel)|Thomas]] op zijn weg naar [[Brits-Indië|Indië]].
 
De [[bisschop]]pen van [[Ktesifon]], de toenmalige Sassanidische hoofdstad, (nabij het huidige [[Bagdad (hoofdbetekenis)|Bagdad]]) waren al vroeg het hoofd van de Perzische christenen.
 
De [[staatsgodsdienst]] in het Perzische Rijk was het [[zoroastrisme]]. De Perzische overheid stond niet altijd positief tegenover de christenen. In bepaalde periodes waren er vervolgingen, dit vooral nadat het [[christendom]], onder keizer [[Theodosius I]] in [[380]] staatsgodsdienst geworden was in het [[Romeinse Rijk]].
Ten gevolge van de vijandschap tussen Perzië en het Westen werden de Perzische christenen al snel als verraders beschouwd. Het Katholikosaat van [[Seleucië aan de Tigris|Seleucië]]-Ktesifon - in de hoop betere relaties te kunnen aanknopen met de Sassanidische heersers - stelde zich in 424 graag onafhankelijk van het Patriarchaat van Antiochië op.
 
De uitspraken van het [[Concilie van Efeze (431)|Concilie van Efeze]] in [[431]] verklaarden Patriarch [[Nestorius]] tot ketter vanwege zijn afwijkende formulering van de [[christologie]]. De Syrische christenheid van [[Mesopotamië]] en [[Perzische Rijk|Perzië]] legde de uitspraken van dit concilie naast zich neer, weigerde Nestorius als ketter te bestempelen en ontwikkelde zich tot een onafhankelijke Kerk. Deze Kerk is evenwel altijd een minderheid geweest in het [[Sassaniden|Sassanidische]] en later in het [[islam (hoofdbetekenis)|islamitische]]itische [[Perzische Rijk|Perzië]].
 
In het Westen wordt meestal de term ''Nestoriaanse Kerk'' gebruikt. De Kerk van het Oosten zelf ziet haar leer echter niet als Nestoriaans: ze onderwijst de leer van [[Babai de Grote]], namelijk dat Christus twee ''qnome'' (Syrisch ܩܢܘ̈ܡܐ, 'wezens') heeft, die niet gemengd zijn en voor eeuwig verenigd zijn in één ''parsopa'' (Syrisch ܦܪܨܘܦܐ 'persoonlijkheid').
Regel 42:
Toch werden hun beperkingen opgelegd. Kalief [[Haroen ar-Rashid]] liet [[kerk (gebouw)|kerken]] die groter waren dan de grootste [[moskee]] afbreken. Onder kalief [[Al-Moetawakkil]] was er een regelrechte vervolging. Andersdenkenden bekeren was niet toegelaten.
 
Dit verbod ligt aan de basis van de missionering door de Kerk van het Oosten. Al in de [[4e eeuw]] waren er zendelingen naar [[India]] vertrokken waar ze aan de westkust verschillende christelijke gemeenschappen stichtten. Deze zijn nu bekend als de [[Malankaarse Syrisch-Orthodoxe Kerk|Malabar-christenen]]. In de 8e eeuw en later trokken de "nestoriaanse christenen" nog verder: naar [[Centraal-Azië]], [[Tibet (gebied)|Tibet]], [[Mongolië]], [[Chinese keizerrijk|China]], [[Maleisië]], [[Sumatra (hoofdbetekenis)|Sumatra]], [[Japan (hoofdbetekenis)|Japan]] en [[Java (eiland)|Java]]. Ze waren aanvankelijk zeer succesvol en slaagden erin miljoenen Aziaten te bekeren. De Kerk van het Oosten was zodoende een tijdlang een grotere kerk dan die van Rome. [[Marco Polo (hoofdbetekenis)|Marco Polo]] werd tijdens zijn ontdekkingsreizen frequent geconfronteerd met "nestoriaanse gemeenschappen".
 
In [[Chinees keizerrijk|China]] was de kerk niet welkom. Dit was deels het gevolg van het gebruik van het [[Syrisch]], een vorm van [[Aramees]], als [[liturgie|liturgische]] taal. Onder keizerin [[Wu Zetian|Wu]] werd er een zware vervolging van de Nestorianen ingesteld en de kerk werd goeddeels uitgemoord.
Regel 52:
Na deze tijd bleef er van de Kerk van het Oosten niet veel meer over. Er was nog een restant in het huidige Irak, vooral in het noordelijke [[Koerdistan]], en ook in India bleef een christelijke minderheid bestaan.
 
Onder de [[Ottomanen]] waren de "nestorianen" niet veel meer dan tweederangsburgers. Onderhandelingen met [[Rooms-katholiekeKatholieke Kerk|Rome]] werden gestart. In [[1551]] sloten vele christenen van de Kerk van het Oosten zich aan bij Rome en werden [[Chaldeeuws-katholiekeKatholieke Kerk|Chaldeeërs]] genoemd. Deze [[Chaldeeuws-katholiekeKatholieke Kerk]] aanvaardde de uitspraken van de concilies na Efeze en het gezag van de [[paus (hoofdbetekenis)|paus]], maar behield de eigen [[liturgie]] volgens de [[Chaldeeuwse ritus]].
In de [[16e eeuw]] telde de [[Oriëntaals-orthodoxe Kerkenkerken|oriëntaals-orthodoxe]] Kerk van het Oosten nog een klein aantal gelovigen, wonend in de oostelijke provincies van het huidige Turkije in het [[Hakkari (provincie)|Hakkari]]-gebergte en rond de stad [[Urmia]] in het noordwesten van het huidige [[Iran]].
 
In de [[Eerste Wereldoorlog]] vochten christenen aan Britse zijde in de hoop een eigen Assyrisch thuisland te krijgen. Bijna een derde van de “Assyrische christenen” kwam om in wat wel de [[Assyrische genocide]] genoemd wordt. De meeste overlevenden zochten een toevlucht in [[Irak]], dat een [[Brits Mandaat Mesopotamië|Brits mandaatgebied]] was. Daardoor werd de christelijke minderheid door hun moslim-buren al gauw beticht van collaboratie met de Britse bezetter. Bij het beëindigen van het Britse mandaat in 1935 besloot de Patriarch van [[Bagdad (hoofdbetekenis)|Bagdad]] dat het beter was niet op de tolerantie van de moslims te rekenen. Hij verhuisde het hoofdkwartier van de Kerk naar de [[Verenigde Staten (hoofdbetekenis)|Verenigde Staten]]. Een groot aantal van de "nestoriaanse christenen" week uit naar Syrië (oevers van de [[Khabur (Eufraat)|Khabur]]) en de Verenigde Staten.
 
Sinds 1450 was het [[patriarchaat (kerk)|patriarchaat]] erfelijk geworden (van oom naar neef). Onvrede hiermee alsook de omstreden persoonlijkheid van de [[patriarch]] Mar Shimoun XXIII - sinds 1935 in de Verenigde Staten verblijvende - en het aanvaarden door laatstgenoemde in 1964 van de [[gregoriaanse kalender]], leidden tot een [[schisma]] waarbij een groep zich van de Assyrische Kerk van het Oosten afscheidde en vanaf 1968 verderging onder de naam van [[Oude Kerk van het Oosten]].
Regel 73:
 
*Patriarch: Mar [[Gewargis III]]
*Residentie: [[Morton Grove]], nabij [[Chicago (hoofdbetekenis)|Chicago]].
*Aantal gelovigen: 255.000 (van wie 130.000 in de Verenigde Staten, [[Canada (hoofdbetekenis)|Canada]] en een kleine diaspora in [[Europa (continent)|Europa]]).
*In Nederland is er één parochie die valt onder Bisschop Mar Odisho Oraham van het Assyrisch Bisdom van Europa.
Regel 80:
 
*Patriarch: Mar [[Addai II]], Katholikos-Patriarch van de Oude Apostolische en Katholieke Kerk van het Oosten
*Residentie: [[Bagdad (hoofdbetekenis)|Bagdad]], [[Irak]].
*Aantal gelovigen: 50.000.