Slager (beroep): verschil tussen versies

Er zijn van oorsprong varkensslagers, runderslagers en [[Paardenslager|paardenslagers]]. [[Wild]]. [[kip]] en [[Gevogelte (culinair)|gevogelte]] wordt van oudsher door een [[poelier]] verkocht en vis door een visboer. Vleeswaren worden door een [[charcuterie]] verkocht. Een slager in de huidige tijd verkoopt vaak een verscheidenheid aan producten. Een slager-[[traiteur]] is een slager die naast vlees ook andere producten verkoopt, waaronder [[kant-en-klaar]]productenmaaltijden en [[vleesvervanger]]sverkoopt.<ref>[https://www.mbostart.nl/mbovoeding/slager-traiteur/ Opleiding slager-traiteur]</ref> Ook zijn er biologische slagers die zich onderscheiden met biologisch vlees, [[vleesvervanger]]s en vleeswaren met het Beter Leven keurmerk.

Het slagersberoep is een van de oudere [[ambacht (handwerk)|ambachten]]. Vroeger slachtten slagers de dieren zelf. Het doden gebeurde door middel van het slaan met een hamer op de kop van het dier. Hier komt de naam 'slager' of 'slachter' uit voort. Het onmiddellijk gevolg van dat slaan was niet de dood, maar [[bewusteloosheid]] te vergelijken met de [[knock-out]] bij het boksen. Op dat letterlijk neerhalen van het dier volgde de eigenlijke doodsteek. De manier van de kop inslaan was regel bij zware varkens en runderen, behalve bij de gemakkelijker te overmeesteren en dus minder gevaarlijke kalveren. In 1875 werden op verschillende plaatsen naar Frans voorbeeld, onder druk van de vereniging voor dierenbescherming, zogenaamde slachtmaskers geïntroduceerd.<ref>Luc Devriese , [http://ugp.rug.nl/groniek/article/view/28832/26201 Slachters, slagers, vlees- of beenhouwers en charcutiers. Een historisch- linguïstische verkenning], Historisch Tijdschrift Groniek, 2015, cc-by-sa 3.0</ref> Er waren varkensslagers, runderslagers en [[Paardenslager|paardenslagers]]. [[Wild]]. [[kip]] en [[Gevogelte (culinair)|gevogelte]] wordt van oudsher door de [[poelier]] verkocht.