Halfafzinkbaar platform: verschil tussen versies

De vierde generatie die vanaf halverwege de jaren 1980 werd ontworpen, was wederom groter. Daarnaast geldt dat deze ontwerpen eenvoudiger waren dan veel eerdere ontwerpen met slechts horizontale bracings tussen de kolommen. Waar dit bij de Penrod 70-serie nog problemen had opgeleverd, was dit nu door vooruitgang in de techniek geen probleem meer. De [[GVA 4000|GVA 4000/4500]] van [[Götaverken Arendal]] (GVA) is hiervan een goed voorbeeld en was het meest succesvol. Deze generatie kent meer ontwerpen dan de derde, maar door de lage olieprijs zijn er ook hiervan maar weinig van gebouwd. Zo werden er van de [[Trendsetter (platform)|Trendsetter-serie]] die Friede & Goldman als opvolger van de zeer succesvolle Pacesetter hadden ontworpen maar twee platforms gebouwd.

Wel werden er in deze periode nog twee grote kraanschepen gebouwd als reactie op de ''Balder'' en ''Hermod''. In 1985 kwam de ''[[Thialf (schip, 1985)|McDermott Derrick Barge No.102]]'' in de vaart en in 1987 de ''[[Saipem 7000 (schip, 1987)|Micoperi 7000]]''. Dit zouden drie decennia lang de grootste kraanschepen ter wereld blijven. In 1983 liet Brown & Root door [[Götaverken Arendal]] (GVA) een ontwerp maken voor een halfafzinkbaar kraanschip met een totale capaciteit van meer dan 11.000 shortton. Nadat echter bekend werd dat [[McDermott International|McDermott]] en [[Micoperi]] vergelijkbare plannen hadden, trok Brown & Root zich hieruit terug.