Waterlelies (Monet): verschil tussen versies

In de periode 1914-1926 maakte Monet een serie enorme muurpanelen met waterlelies voor het [[Musée de l'Orangerie]] in de [[Tuilerieën]] in [[Parijs]]. Omdat Monet op het einde van zijn leven vermoedelijk grotendeels blind was, zou hij deze zogenaamde reflexlandschappen (landschap zonder uitdrukkelijke weergave van lucht of horizon) voornamelijk uit zijn geheugen geschilderd hebben. Hij schonk deze werken aan zijn goede vriend Paul Clemenceau. Clemenceau had Monet, tijdens het verzakken van zijn zicht, namelijk gestimuleerd om toch verder te schilderen. Monet schonk de werken als een 'eerbetoon aan de vrede'. De schilderijen waren lange tijd ontoegankelijk voor publiek, maar zijn nu weer de voornaamste pronkstukken van het recent gerenoveerde museum<ref>[https://web.archive.org/web/20070218033958/http://www.diplomatie.gouv.fr/en/france_159/discovering-france_2005/france-from-to-z_1978/culture_1979/painting_5314/claude-monnet-waterlilies_8252.html France diplomatie]</ref><ref>[http://www.ioltravel.co.za/article/view/3552619 IOLTravel.co.za]</ref>.

* {{fr}}[https://web.archive.org/web/20070116220815/http://www.musee-orangerie.fr/homes/home_id24799_u1l2.htm Monetpagina van het museum l'Orangerie des Tuileries]

* {{en}}[https://web.archive.org/web/20070127000409/http://blogs.princeton.edu/wri152-3/kgoss/ Monet's Waterlelies bij blogs.princeton.edu]