Lewiszuur: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
tikfout |
||
Regel 1:
Een '''Lewiszuur''' (L-zuur) is een molecuul dat een [[elektronenpaar]] kan accepteren en een gecoördineerde [[covalente binding]] kan vormen met een elektronendonor (een [[Lewisbase]] of L-base). Lewiszuren zijn vernoemd naar de Amerikaanse chemicus [[Gilbert Lewis]].
De definite van de term [[zuur (chemie)|zuur]] heeft in de geschiedenis van de [[scheikunde]] belangrijke veranderingen ondergaan. Oorspronkelijk werd de definitie beperkt tot stoffen die een [[proton (deeltje)|proton]] (H<sup>+</sup>) konden afstaan in water, zoals [[zoutzuur]] (HCl). Dit is de definitie volgens [[Arrhenius]] en zuren die hieraan voldoen worden [[Arrheniuszuur|Arrheniuszuren]] genoemd. Deze definitie werd vervolgens uitgebreid door [[Brønsted]] die zei dat zuren niet per se in water hoeven te reageren. Een [[Brønstedzuur]] is daarmee een molecuul dat een proton kan doneren. Kort daarop werd het begrip door Lewis nog verder uitgebreid met stoffen die helemaal geen waterstof bevatten. Volgens Lewis was het accepteren van een elektron kenmerkend voor een zuur. Alle Arrheniuszuren en Brønstedzuren vallen ook onder deze definitie en zijn dus ook Lewiszuren.
Het eenvoudigst denkbare Lewiszuur is een proton zelf (H<sup>+</sup>), maar dit is tegelijk ook een Brønstedzuur. Voor een reactievoorbeeld kan als Lewisbase een [[oxide]]-ion (:O<sup>2-</sup>) dienstdoen (het vrije [[elektronenpaar]] dat bij de reactie wordt afgestaan aan de proton is aangegeven met de twee puntjes). De covalente binding tussen het waterstofatoom en het [[zuurstof]]atoom wordt gevormd volgens:
| |||