Fouga Magister: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
links
Regel 14:
| Startgewicht=2850
| Maxgewicht=3200
| Motor= 2x Turbomeca Marboré [[turbojet]]
| Stuwkracht=elk 3,9
| Topsnelheid=715 km/uh
| Actieradius=935
| Bereik=
| Dienstplafond=11000
| Bommen= 150 kg op 2 hardpoints
| Raketten= ongeleide raketten en 2x 7,62mm [[FN]] [[mitrailleur]]
| Prijs=
}}
Regel 51:
 
De CM-170 werd algemeen beschouwd als beste straaltrainer van zijn tijd maar had een nadeel: de CM-170R.1 was uitgerust met de zwakke Marboré II-motoren van 400 kg vermogen die behoorlijk aan kracht moesten inleveren omdat het motorvermogen te zwak bleek t.o.v. het totaalgewicht van het toestel.<br>
Dit was hinderlijk merkbaar bij de start en bij plotselinge vliegbewegingen. De motoren hadden bovendien de neiging tot "flame-out" bij plotselinge vliegbewegingen op grote hoogte en bij slechte weersomstandigheden. Daarom werd bij de ALA en de Luftwaffe de Marboré II vervangen door de Marboré VI-motoren die elk 48048 kg[[Newton stuwvermogen(eenheid)|kN]] stuwkracht konden leveren.
 
De Duitse Luftwaffe deed ook tests voor het inbouwen van speciale ''Martin-Baker GZ-4 schietstoelen'' in een Magister. Het toestel met constructienummer 146 werd hiervoor gebouwd door Messerschmitt maar de proeven voldeden niet vanwege de smalle romp. Fouga Magisters waren dus nooit voorzien van schietstoelen; bij noodgevallen moest het glazen cockpitdak afgeworpen worden en moesten de vliegers zelf uit het toestel zien te springen. Het zegt genoeg over de betrouwbaarheid van het toestel dat dit nooit nodig is geweest.
 
== Inzet ==
Fouga Magisters zijn in diverse landen in Afrika door de jaren heen daadwerkelijk als dagjager ingezet tegen rebellerende grondtroepen. Bij de Europese luchtmachten deed het toestel echter alleen dienst als trainer.
 
== Rondvlucht ==