Kwame Nkrumah: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 39:
Nkrumahs regeerstijl was bijzonder autocratisch. Reeds in 1964 werd de ''Union Party'', de enige oppositiepartij, verboden en werd het land een eenpartijstaat met de Convention People's Party (CPP) van Nkrumah als enige toegelaten partij. Nkrumah liet zich de ''Osagyefo'', de 'Verlosser' noemen. Overal in het land werden standbeelden van Nkrumah opgericht en ontstond er een persoonsverheerlijking. Nkrumah werd steeds minder geliefd in zijn land. Veel mensen zagen hem liever gaan dan komen. In 1966, terwijl Nkrumah een staatsbezoek bracht aan [[Noord-Vietnam]] en de Volksrepubliek [[Volksrepubliek China|China]], pleegde het leger een [[staatsgreep]]. Nkrumah ging daarop in ballingschap in het buurland [[Guinee]] van president [[Ahmed Sékou Touré]]. Touré was net als Nkrumah een overtuigd pan-Afrikaan. Nkrumah werd co-president van Guinee.
Enige jaren later vertrok Nkrumah naar [[Roemenië]] om te worden behandeld voor kanker. Hij overleed op 27 april 1972 in [[Boekarest]] aan de gevolgen van leverkanker. Zijn stoffelijke overschot werd drie dagen later overgevlogen naar de Guinese hoofdstad [[Conakry]], waar hij sinds februari 1966 in ballingschap had gewoond.
Na zijn dood werd hij uiteindelijk toch nog geëerd door [[Ghana]]. Bovendien werd een dag gehouden voor zijn overlijden en kreeg hij een rustplaats in Accra waar zijn monument werd geplaatst.
| |||