Eed van Straatsburg: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 6:
[[Lodewijk de Vrome]] ondergroef evenwel eigenhandig zijn eigen regeling, door in [[823]] ee vierde zoon te verwekken : [[Karel de Kale]]. Door zijn wens om ook dit kind in zijn erfenis te betrekken, vergrootte hij enkel maar de weerstand tegen zijn Ordinatio : [[Lodewijk de Duitser]] en [[Pepijn van Aquitanië]] zagen zo al de positie van onderkoning niet zitten, en nu zou bovendien hun erfdeel nog ingekrompen worden ook !
De situatie werd enigszins ontmijnd doordat Pepijn in [[838]] twee jaar vóór zijn vader kwam te overlijden en het aantal erfgenamen werd teruggebracht tot drie. Deze verwierpen de [[Ordinatio Imperii]] van hun vader en werkten op [[30 mei]] [[839]] in het Akkoord van Worms een nieuwe erfregeling uit; elk ging daarna zijn toekomstige landen betrekken. Nadat [[Lodewijk de Vrome]] in [[840]] was gestorven, eiste [[Lotharius]] als oudste zoon evenwel alsnog de uitvoering van de [[Ordinatio Imperii]]. De twee anderen weigerden, waarna Lotharius met hen de strijd aanbond, maar in [[841]] te [[Slag van Fontenay|Fontenay]] verpletterend verslagen werd. Hij bleef echter gevaarlijk voor de overwinnaars [[Lodewijk de Duitser]] en [[Karel de Kale]], die nu hun onderlinge geschillen vergaten en op [[14 februari]] [[842]] plechtig en voor hun verenigde legers de Eed van Straatsburg zwoeren. Daarin beloofden ze om elkaar blijvend bij te staan, waarna voor [[Lotharius]] het kalf helemaal verdronken was.
In die zin is de Eed van Straatsburg de rechtstreekse aanleiding tot het [[Verdrag van Verdun]] van [[843]], waardoor [[Karel de Grote]]s Frankische eenheidsrijk werd gesplitst in het [[West-Frankische Rijk|West-]], het [[Midden-Frankische Rijk|Midden-]] en het [[Oost-Frankische Rijk]].
| |||