'''[[Vlaanderen]]''' was, net zoals [[Nederland in de Tweede Boerenoorlog|Nederland]], zeer Boergezind tijdens de '''[[Tweede Boerenoorlog]]''', de oorlog tussen de Britten, destijds de grootste koloniale macht, en de voormalige Nederlandse (zowel Hollandse als Vlaamse) kolonisten in het huidige [[Zuid-Afrika]].
==Ontstaan==
In tegenstelling tot Nederland, waar het nationalisme na 1800 erg verminderde doordat het Nederlandse Rijk steeds zwakker werd, waren er bij de Vlamingen (Zuidelijke Nederlanders) nog altijd sterke nationalistische gevoelens voor het volk en de taal. De [[Zuid-Afrikaansche Republiek|Transvaal]] opende de ogen van de Vlamingen tijdens de [[Eerste Boerenoorlog]], in deze tijd werd ook de eerste Vlaamse Afrikanerbewegingen opgericht.
==Vlaams, niet Belgisch==
[[België]] was nog een erg jong land tijdens de oorlog, in 1830 werd het land officieel onafhankelijk van Nederland. België was vooral bestuurd door de Franstaligen in België en was dus erg Fransgezind, hoewel de meerderheid [[Nederlands]]talige [[Vlamingen]] waren. De Vlamingen hadden dezelfde motieven als de Nederlanders, hun stam- en taalverwanten zaten in de moeilijkheden en werden door het machtigste land bedreigd. De Vlamingen hadden echter een grote overeenkomst en konden zich goed plaatsen in de situatie daar. Hoewel de steun groot was merkten de Boeren er niet veel van.
Waalse steun was er niet veel, hoewel er ook een redelijk aantal Boeren zijn gedeeltelijk van Waalse afkomst.
