De zonnetempel: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
→Achtergronden: dubbel; relevante toevoeging met bron |
||
Regel 39:
Ter voorbereiding verdiepte Hergé zich in het boek ''La Civilisation aztèque'' uit 1934. Hieruit haalde hij vooral de kennis over kleine beelden. Religieuze zaken als de zonnecultus haalde hij uit ''L'Epouse du soleil'', een roman van ''[[Gaston Leroux]]''. Het boek ''Perou et Bolivie'' van [[Charles Wiener]] uit 1880 stond bol met gravures. Het gaf hem de basiskennis over graftekens en Incasteden, het aardewerk dat de Inca's gebruikten, de instrumenten en veel meer. Informatie over de landschappen, woningen en kleding ontleende hij aan twee artikels uit het [[Geographic Magazine]]; ''In the Realm of the Sons of the Sun'' en ''The Incas: Empire Builders of the Andes''.<ref>Assouline, Pierre (1996) Hergé. Biografie, p. 258</ref>
Het verhaal is voor een deel uiterst realistisch uitgewerkt, tot in de details. Anderzijds bevat het enkele overduidelijk [[occult]]e elementen, met name de manier waarop de geleerden in België aan hun kwalen blijken te zijn gekomen en er uiteindelijk weer van worden genezen. De truc met de zonsverduistering heeft een
==Bewerkingen==
|