Knut Hamsun: verschil tussen versies

Zijn vroege werk staat tegenwoordig als sterk vernieuwend te boek. Met name zijn werken '[[Honger (roman)|Honger]]' (1890), '[[Mysteriën (roman)|Mysteriën]]' (1892), '[[Pan (roman)|Pan]]' (1894) en '[[Victoria (roman)|Victoria]]' (1898), vallen op door het uitdagende karakter en de enorme intensiteit en eigengereidheid waarmee ze geschreven zijn, alsook door de extatisch-[[lyriek|lyrische]] toon. De handeling concentreert zich steeds rondom de buitenstaander ("outsider") die zich geplaatst ziet in een [[maatschappij (wereld)|maatschappij]] waaraan hij zich niet wil [[conformisme|conformeren]]. Conflictstof komt voort uit schuldgevoelens, onzekerheden en [[angst]]en, maar ook uit arrogantie, vervoering, euforie en vooral een enorme [[Vitalisme (literatuur)|vitaliteit]]. Bijzondere kenmerken in de vroege romans zijn verder de fragmentarische opbouw, de [[Absurdisme|absurdistische]] humor en de doodsdrift. Hamsun is in zijn eerste romans een van de eersten die het literaire procedé van de 'stream of consciousness' hanteert, die in de 20e eeuw sterk opgang maakte. In hun soort, kan gesteld worden, hebben zijn vroege werken nauwelijks een precedent en komt hooguit iemand als [[Fjodor Dostojevski|Dostojewski]] (die Hamsun overigens uitgebreid gelezen had) qua stijl enigszins in de buurt.

 

Na de eeuwwisseling komt er, mede onder invloed van zijn huwelijk met actrice Marie Andersen en de verankering van zijn leven op zijn boerenlandgoed te Hammaroy, een relatieve stabiliteit in zijn leven en daarmee ook in zijn werk. Waar hij zich in zijn vroege werk steeds sterk vereenzelvigde met zijn hoofdpersonen wordt hij nu wat meer observator. Het hoge voltage raakt er een beetje af, de toon wordt meer episch, maar veel thematiek trekt ook door en zijn werken blijven van een superieur literair niveau. Hoogtepunten in zijn latere werk zijn het monumentale '[[Hoe het groeide]]' (''Markens Grøde'', 1917, voor welk boek hij de [[Nobelprijs voor Literatuur]] ontving), '[[Het laatste hoofdstuk (roman)|Het laatste hoofdstuk]]' (1924) en '[[De ring gesloten]]' (1936).