Versie van 7 dec 2016 18:21 bewerken Toth (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Uitgezonderden van IP-adresblokkades, Terugdraaiers 181.890 bewerkingen →‎Achtergrond ← Oudere bewerking		Versie van 4 aug 2017 20:11 bewerken ongedaan maken Wikiwerner (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 150.263 bewerkingen k Wikipedia:Stemlokaal/Modificatie Amsterdamconstructies, replaced: Duitse → Duitse (7), ISBN 1896979203 → {{ISBN\|1896979203}} (14) met AWB Nieuwere bewerking →
Regel 19: ==Achtergrond== Het ~~grote~~ [[Duitsland (hoofdbetekenis)\|Duitse]] offensief aan het westelijke front begon met [[Kaiserschlacht\|Operatie Michael]] in maart [[1918]] en eindigde in juli. De Duitsers waren opgerukt tot de [[Marne (rivier)\|Marne]] maar wisten geen beslissende doorbraak te forceren. Toen Operatie Marne-Rheims in juli op z'n einde liep, ontketende de geallieerde opperbevelhebber [[Frankrijk (hoofdbetekenis)\|Frankrijk]] [[Maarschalk van Frankrijk\|maarschalk]] [[Ferdinand Foch]] een tegenoffensief: de [[Tweede slag bij de Marne]]. De Duitsers onderkenden hun onhoudbare positie en trokken terug naar het noorden. Foch realiseerde zich dat het tijd was voor de geallieerden om weer in de aanval te gaan. Amerikaanse troepen waren nu in groten getale aanwezig. Hun aanwezigheid inspireerde het Franse leger. Hun commandant [[John Pershing]] was er een sterk voorstander van dat zijn leger in een onafhankelijke rol werd gebruikt. Het Britse leger was ook versterkt met troepen die terugkwamen uit [[Sinai en Palestijnse campagne\|Palestina]], het [[Italiaans front (Eerste Wereldoorlog)\|Italiaans front]] en troepen die achter de hand waren gehouden door de Britse minister president [[David Lloyd George]]. Veldmaarschalk [[Douglas Haig]], de commandant van de [[British Expeditionary Force]] (BEF), stelde een aanval aan de Somme voor, ten zuiden van [[Amiens (stad)\|Amiens]] en zuidwestelijk van het slagveld in [[1916]] van de [[Slag aan de Somme]]. Foch stemde hiermee in. Om verschillende redenen werd de Somme gekozen als geschikt slagveld voor het offensief. In 1916 was het de grens tussen het Britse en Franse leger in dit geval gemarkeerd door de weg van Amiens~~-Roye~~ ~~weg~~naar Roye. Deze maakte het mogelijk dat de twee legers konden samenwerken. Daarnaast vormde het platteland van [[Picardië]] een goede ondergrond voor de [[~~tank~~Tank (voertuig)\|~~tank~~tanks]]s, wat niet het geval was in [[Vlaanderen (hoofdbetekenis)\|Vlaanderen]]. Bovendien was de Duitse verdediging (uitgevoerd door het Duitse 2de leger onder generaal [[Georg von der Marwitz]]) hier relatief zwak. Regel 42: {{Zie hoofdartikel\|Grote Offensief\|Meuse-Argonne Offensief\|Slag aan het Kanaal van Saint-Quentin}} [[Bestand:Canadian troops on Arras- Cambrai road-1918.jpg\|{{largethumb}}\|Canadezen in een gracht langs de weg Arras - Cambrai]] Foch plande nu een grote [[Bol (lichaam)\|~~concentrisch~~concentrische]]e aanval op de Duitse linies in Frankrijk, met de diverse aanvallen die samenkwamen in [[Luik (stad)\|Luik]] ([[België (hoofdbetekenis)\|België]]). De hoofdverdediging van de Duitsers was geconcentreerd rond de Hindenburglinie, een serie van versterkte posities van [[Cerny]] aan de [[Aisne (rivier in Frankrijk)\|rivier de Aisne]] tot aan [[Arras]]. Voordat Fochs hoofdoffensief begon werd de Duitse verdediging ten westen en oosten van de lijn vernietigd in de [[Slag bij Havrincourt]] en de [[Slag bij Saint-Mihiel]] op [[12 september]]; en de [[Slag bij Épehy]] en de [[Slag bij Canal du Nord]] op [[18 september]]. Regel 59: ==Duitse terugtocht== In oktober werd het Duitse leger gedwongen terug te trekken door het gebied dat in [[1914]] veroverd was, maar de terugtrekking veranderde echter nimmer in een chaotische vlucht. De geallieerden drongen de Duitsers terug naar de spoorweg van [[Metz (hoofdbetekenis)\|Metz]] naar [[Brugge (hoofdbetekenis)\|Brugge]], waarmee het volledige front in Noord-Frankrijk en België was bevoorraad gedurende grote gedeelten van de oorlog. Hoe dichter de geallieerde troepen deze spoorweg naderden hoe meer de Duitse troepen werden gedwongen om zwaar materieel en voorraden achter te laten, wat hun moraal en mogelijkheden om terug te vechten reduceerde. Het aantal slachtoffers bleef hoog in alle geallieerde troepen en bij het terugtrekkende Duitse leger. Gevechten in de achterhoede werden gevochten in [[Ieper]], [[Kortrijk (hoofdbetekenis)\|Kortrijk]], [[Selle (rivier)\|Selle]], [[Valenciennes]], de [[Slag om de Sambre\|Sambre]] en [[Bergen (België)\|Mons]]. Er werd gevochten tot de laatste minuten voor de overgave, die inging op 11.00 [[11 november]] [[1918]]. ==Referenties== Christie, Norm. ''For King & Empire, The Canadians at Amiens, August 1918''. CEF Books, 1999. {{ISBN \|1896979203}} {{ISBN \|9781896979205}} OCLC 45830258 Christie, Norm. ''For King & Empire, The Canadians at Arras, August — September 1918''. CEF Books, 1997. {{ISBN \|1896979432}} {{ISBN \|9781896979434}} OCLC:70177034 Christie, Norm. ''For King & Empire, The Canadians at Cambrai and the Canal du Nord, September — October 1918''. CEF Books, 1997. {{ISBN \|1896979181}} {{ISBN \|9781896979182}} OCLC:37492562 Dancocks, Daniel G. ''Spearhead to Victory – Canada and the Great War''. Hurtig Publishers, 1987. {{ISBN \|0888303106}} {{ISBN \|9780888303103}} OCLC:16354705 Livesay, John Frederick Bligh, 1875–1944. ''Canada's hundred days: with the Canadian corps from Amiens to Mons, Aug. 8 – Nov. 11, 1918''. 1919. {{ISBN \|0665732635}} {{ISBN \|9780665732638}} OCLC: 53668458 Orgill, Douglas, 1922 — ''Armoured onslaught: 8th August 1918''. 1972 {{ISBN \|034502608X}} {{ISBN \|9780345026088}} OCLC: 298228 *Schreiber, Shane B. ''Shock Army of the British Empire – The Canadian Corps in the Last 100 Days of the Great War''. Vanwell Publishing, 2004. {{ISBN \|1551250969}} {{ISBN \|9781551250960}} OCLC:57063659 {{Navigatie westfront Eerste Wereldoorlog}}

Honderddagenoffensief: verschil tussen versies