Versie van 22 jul 2017 03:30 bewerken ErikvanB (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 548.640 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 22 jul 2017 03:42 bewerken ongedaan maken ErikvanB (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 548.640 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 7: Veel tankstations zijn voorzien van winkels waar men autobenodigdheden, voedsel en dranken en andere dingen voor onderweg kan kopen. Via een systeem van [[spaarzegel\|zegels]] of punten kan men bij de aankoop van brandstof sparen voor cadeaus. Vanaf circa 2000 is het onbemande tankstation in opkomst, de zogenaamde automatische tankstations, waar de klant met een [[betaalkaart\|pinpas]], [[bankkaart]] of [[kredietkaart]] kan betalen. Doordat de exploitant niet hoeft te investeren in een winkel en personeel, is de brandstof bij deze stations doorgaans goedkoper. Bij onbemande stations is geen lpg verkrijgbaar. Zakelijke rijders kunnen hun aankopen betalen met een zogenaamde [[tankkaart]] of [[tankpas]], vaak voor rekening van de werkgever. Die krijgt dan één tot meerdere keren per maand een factuur met een gedetailleerd overzicht van de tankbeurten van alle tankkaarten binnen de onderneming. Bij het tanken moet de gebruiker ook een kilometerstand ingeven, waarmee men het verbruik per auto kan opvolgen. In Nederland bezitten de grote oliemaatschappijen (met als marktleider [[Royal Dutch Shell\|Shell]]) het merendeel van de tankstations. Daarnaast zijn er ook tankstations die merkloze (goedkope) brandstof leveren, dit noemt men een [[witte pomp]].

Tankstation: verschil tussen versies